Wielbimy Krzyż Twój, Panie Jezu, * wysławiamy Twoje święte zmartwychwstanie, * bo przez drzewo Krzyża przyszła radość dla całego świata.
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi; * niech nam ukaże pogodne oblicze.
Wielbimy Krzyż Twój, Panie Jezu, * wysławiamy Twoje święte zmartwychwstanie, * bo przez drzewo Krzyża przyszła radość dla całego świata.

Crucem tuam adorámus, Dómine, et sanctam resurrectiónem tuam laudámus et glorificámus. Ecce enim propter lignum venit gáudium in univérso mundo.
Deus misereátur nostri, et benedícat nobis, illúminet vultum suum super nos, et misereátur nostri.
Crucem tuam adorámus, Dómine, et sanctam resurrectiónem tuam laudámus et glorificámus. Ecce enim propter lignum venit gáudium in univérso mundo.

Ludu, mój ludu, cóżem ci uczynił?
W czymem zasmucił albo w czym zawinił?
Jam cię wprowadził w kraj miodem płynący,
Tyś Mi zgotował śmierci znak hańbiący.

Ludu, mój ludu, cóżem ci uczynił?
W czymem zasmucił albo w czym zawinił?
Jam dla cię spuszczał na Egipt karanie,
A tyś Mnie wydał na ubiczowanie.

Ludu, mój ludu, cóżem ci uczynił?
W czymem zasmucił albo w czym zawinił?
Morzem otworzył, byś szedł suchą nogą,
A tyś Mi włócznią bok otworzył srogą.

Ludu, mój ludu, cóżem ci uczynił?
W czymem zasmucił albo w czym zawinił?
Jam ciebie karmił manny rozkoszami,
Tyś Mi odpłacił policzkowaniami.

Ludu, mój ludu, cóżem ci uczynił?
W czymem zasmucił albo w czym zawinił?
Jam dał, że zbici Kanaan królowie,
A ty zaś trzciną biłeś Mnie po głowie.

Ludu, mój ludu, cóżem ci uczynił?
W czymem zasmucił albo w czym zawinił?
Jam cię wywyższył między narodami,
Tyś Mnie na krzyżu podwyższył z łotrami.

Popule meus, quid feci tibi? Aut in quo contristávi te? Respónde mihi.

Quia edúxi te de terra Ægýpti, parásti Crucem Salvatóri tuo.

Hagios o Theós. Sanctus Deus. Hagios Ischyrós. Sanctus Fortis. Hagios Athánatos, eléison hymás. Sanctus Immortális, miserére nobis.

Quia edúxi te per desértum quadragínta annis, et manna cibávi te, et introdúxi in terram satis óptimam, parásti Crucem Salvatóri tuo.

Quid ultra débui fácere tibi, et non feci? Ego quidem plantávi te víneam meam speciosíssimam, et tu facta es mihi nimis amára, acéto namque sitim meam potásti, et láncea perforásti latus Salvatóri tuo.

Ego propter te flagellávi Ægýptum cum primogénitis suis, et tu me flagellátum tradidísti.

Popule meus, quid feci tibi? Aut in quo contristávi te? Respónde mihi.
Ego te edúxi de Ægýpto, demérso Pharaóne in mare Rubrum, et tu me tradidísti princípibus sacerdótum.

Popule meus, quid feci tibi? Aut in quo contristávi te? Respónde mihi.
Ego ante te apérui mare, et tu aperuísti láncea latus meum.

Popule meus, quid feci tibi? Aut in quo contristávi te? Respónde mihi.
Ego ante te præívi in colúmna nubis, et tu me duxísti ad prætórium Piláti.

Popule meus, quid feci tibi? Aut in quo contristávi te? Respónde mihi.
Ego te pavi manna per desértum, et tu me cecidísti álapis et flagéllis.

Popule meus, quid feci tibi? Aut in quo contristávi te? Respónde mihi.
Ego te potávi aqua salútis de petra, et tu me potásti felle et acéto.

Popule meus, quid feci tibi? Aut in quo contristávi te? Respónde mihi.
Ego propter te Chananæórum reges percússi, et tu percussísti arúndine caput meum.

Popule meus, quid feci tibi? Aut in quo contristávi te? Respónde mihi.
Ego dedi tibi sceptrum regále, et tu dedísti cápiti meo spíneam corónam.

Popule meus, quid feci tibi? Aut in quo contristávi te? Respónde mihi.
Ego te exaltávi magna virtúte, et tu me suspendísti in patíbulo crucis.

Popule meus, quid feci tibi? Aut in quo contristávi te? Respónde mihi.

Krzyżu święty, nade wszystko,
Drzewo przenajszlachetniejsze!
W żadnym lesie takie nie jest,
Jedno na którym sam Bóg jest.
Słodkie drzewo, słodkie gwoździe,
Rozkoszny owoc nosiło.

Skłoń gałązki, drzewo święte,
Ulżyj członkom tak rozpiętym,
Odmień teraz oną srogość,
Którąś miało z urodzenia.
Spuść lekkuchno i cichuchno
Ciało Króla niebieskiego.

Tyś samo było dostojne
Nosić światowe zbawienie,
Przez cię przewóz jest naprawion
Światu, który był zagubion,
Który święta Krew polała,
Co z Baranka wypływała.

W jasełkach leżąc gdy płakał,
Już tam był wszystko oglądał,
Iż tak haniebnie umrzeć miał,
Gdy wszystek świat odkupić chciał.
W on czas między zwierzętami,
A teraz między łotrami.

Niesłychana to jest dobroć
Za kogo na krzyżu umrzeć;
Któż to może dzisiaj zdziałać,
Za kogo swoją duszę dać?
Sam to Pan Jezus wykonał,
Bo nas wiernie umiłował.

Nędzne by to serce było,
Co by dziś nie zapłakało,
Widząc Stworzyciela swego
Na krzyżu zawieszonego,
Na słońcu upieczonego
Baranka wielkanocnego.

Maryja Matka patrzała
Na członki, co powijała,
Powijając całowała,
Z tego wielką radość miała.
Teraz je widzi sczerniałe,
Żyły, stawy w Nim porwane.

Crux fidélis, inter omnes,
Arbor una nóbilis:
Nulla talem silva profert,
Fronde, flore, gérmine,
Dulce lignum, dulci clavo,
Dulce pondus sústinens.

Pange, lingua, gloriósi,
Prælium certáminis,
Et super Crucis trophæo
Dic triúmphum nóbilem,
Quáliter Redémptor orbis
Immolátus vícerit.

De paréntis protoplásti
Fraude Factor cóndolens,
Quando pomi noxiális
Morte morsu córruit,
Ipse lignum tunc notávit,
Damna ligni ut sólveret.

Hoc opus nostræ salútis
Ordo depopóscerat,
Multifórmis proditóris
Arte ut artem fálleret
Et medélam ferret inde,
Hostis unde læserat.

Quando venit ergo sacri
Plenitúdo témporis,
Missus est ab arce Patris
Natus, orbis Cónditor,
Atque ventre virgináli
Carne factus pródiit.

Vagit infans inter arcta
Cónditus præsépia,
Membra pannis involúta
Virgo Mater álligat,
Et manus pedésque et crura
Stricta cingit fáscia.

Lustris sex qui iam perácta
tempus implens córporis,
se volénte, natus ad hoc,
passióni déditus,
Agnus in crucis levátur
immolándus stípite.

En acétum, fel, arúndo,
sputa, clavi, láncea:
mite corpus perforátur,
sanguis, unda prófluit
terra, pontus, astra, mundus,
quo lavántur flúmine!

Flecte ramos, arbor alta,
tensa laxa víscera,
et rigor lentéscat ille,
quem dedit nativítas,
ut supérni membra regis
miti tendas stípite.

Sola digni tu fuísti
ferre sæcli prétium,
atque portum præparáre
nauta mundo náufrago,
quem sacer cruor perúnxit,
fusus Agni córpore.

Æqua Patri Filióque,
Inclito Paráclito,
Sempitérna sit beátæ
Trinitáti glória;
Cuius alma nos redémit
Atque servat grátia. Amen.