|
Menu: |
Tabele stron Teksty LG
Teksty Monastycznej LG
Teksty Liturgia Horarum
|
|
|
|
Die 25 maii A.D. 2025
Hebdomada II psalterii
DOMINICA VI PASCHÆ
|
 |
Officium lectionis
V. † Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper,
et in sæcula sæculórum. Amen. Allelúia.
Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.
1 Hic est dies verus Dei,
sancto serénus lúmine,
quo díluit sanguis sacer
probrósa mundi crímina.
2 Fidem refúndit pérditis
cæcósque visu illúminat;
quem non gravi solvit metu
latrónis absolútio?
3 Opus stupent et ángeli,
pœnam vidéntes córporis
Christóque adhæréntem reum
vitam beátam cárpere.
4 Mystérium mirábile,
ut ábluat mundi luem,
peccáta tollat ómnium
carnis vitia mundans caro.
5 Quid hoc potest sublímius,
ut culpa quærat grátiam,
metúmque solvat cáritas
reddátque mors vitam novam?
6 Esto perénne méntibus
paschále, Iesu, gáudium,
et nos renátos grátiæ
tuis triúmphis ággrega.
7 Iesu, tibi sit glória,
qui morte victa prænites,
cum Patre et almo Spíritu,
in sempitérna sæcula. Amen.
Ant. 1
Allelúia, lapis revolútus est ab óstio monuménti, allelúia.
Psalmus 103
Hymnus ad Dominum creatorem
Si quis in Christo nova creatura; vetera transierunt, ecce, facta sunt nova (2 Cor 5, 17)
I
Bénedic, ánima mea, Dómino; *
Dómine Deus meus, magnificátus es veheménter.
Maiestátem et decórem induísti, *
amíctus lúmine sicut vestiménto.
Exténdens cælum sicut velum; *
qui éxstruis in aquis cenácula tua.
Qui ponis nubem ascénsum tuum, *
qui ámbulas super pennas ventórum.
Qui facis ángelos tuos spíritus, *
et minístros tuos ignem uréntem.
Qui fundásti terram super stabilitátem suam, *
non inclinábitur in sæculum sæculi.
Abýssus sicut vestiméntum opéruit eam, *
super montes stabant aquæ.
Ab increpatióne tua fúgiunt, *
a voce tonítrui tui formidábunt.
Ascéndunt in montes et descéndunt in valle *
in locum quem statuísti eis.
Términum posuísti, quem non transgrediéntur, *
neque converéntur operíre terram.
Qui emíttis fontes in torréntes; *
inter médium móntium pertransíbunt,
potábunt omnes béstias agri, *
exstínguent ónagri sitim suam.
Super ea vólucres cæli habitábunt, *
de médio ramórum dabunt voces.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Allelúia, lapis revolútus est ab óstio monuménti, allelúia.
Ant. 2
Allelúia, quem quæris, múlier? vivéntem cum mórtuis, allelúia.
II
Rigas montes de cenáculis tuis, *
de fructu óperum tuórum sátias terram.
Prodúcis fenum iuméntis, *
et herbam servitút hómini.
Edúcens panem de terra, *
et vinum quod lætíficat cor hóminis.
Exhílarans fáciem in óleo, *
panis autem cor hóminis confírmat.
Saturabúntur ligna Dómini, *
et cedri Líbani quas plantávit.
Illic pásseres nidificábunt, *
eródii domus in vértice eárum.
Montes excélsi cervis, *
petræ refúgium hyrácibus.
Fecit lunam ad témpora signánda, *
sol cognóvit occásum suum.
Posuísti ténebras, et facta est nox: *
in ipsa reptábunt omnes béstiæ silvæ,
cátuli leónum rugiéntes, ut rápiant *
et quærant a Deo escam sibi.
Oritur sol, et congregántur, *
et in cubílibus suis recúmbunt.
Exit homo ad opus suum, *
et ad operatiónem suam usque ad vésperum.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Allelúia, quem quæris, múlier? vivéntem cum mórtuis, allelúia.
Ant. 3
Allelúia, noli flere, María: resurréxit Dóminus, allelúia.
III
Quam multiplicáta sunt ópera tua, Dómine: †
ómnia in sapiéntia fecísti, *
impléta est terra creatúra tua.
Hoc mare magnum et spatiósum et latum, †
illic reptília quorum non est númerus, *
animália pusílla cum magnis.
Illic naves pertransíbunt, *
Levíathan quem formásti ad ludéndum cum eo.
Omnia a te exspéctant, *
ut des illis escam in témpore suo.
Dante te illis, cólligent, *
aperiénte te manum tuam, implebúntur bonis.
Averténte autem te fáciem, turbabúntur, †
áuferes spíritum eórum, et defícient, *
et in púlverem suum reverténtur.
Emíttes spíritum tuum, et creabúntur, *
et renovábis fáciem terræ.
Sit glória Dómini in sæculum; *
lætétur Dóminus in opéribus suis.
Qui réspicit terram, et facit eam trémere, *
qui tangit montes, et fúmigant.
Cantábo Dómino in vita mea, *
psallam Deo meo quámdiu sum.
Iucúndum sit ei elóquium meum, *
ego vero delectábor in Dómino.
Defíciant peccatóres a terra, †
et iníqui ita ut non sint. *
Bénedic, ánima mea, Dómino.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Allelúia, noli flere, María: resurréxit Dóminus, allelúia.
V.
Reflóruit caro mea, allelúia.
R.
Et ex voluntáte mea confitébor illi, allelúia.
|
|
Incipit Epístola prima beáti Ioánnis apóstoli
|
1, 1-10
|
Verbum vitæ et lux Dei
Quod fuit ab inítio, quod audívimus, quod vídimus óculis nostris, quod perspéximus et manus nostræ contrectavérunt de verbo vitæ; et vita manifestáta est, et vídimus, et testámur, et annuntiámus vobis vitam ætérnam, quæ erat apud Patrem et appáruit nobis; quod vídimus et audívimus annuntiámus vobis, ut et vos societátem habeátis nobíscum, et socíetas nostra sit cum Patre et cum Fílio eius Iesu Christo. Et hæc scríbimus vobis, ut gaudeátis et gáudium vestrum sit plenum.
Et hæc est annuntiátio, quam audívimus ab eo et annuntiámus vobis: quóniam Deus lux est, et ténebræ in eo non sunt ullæ. Si dixérimus quóniam societátem habémus cum eo et in ténebris ambulámus, mentímur et veritátem non fácimus. Si autem in luce ambulámus, sicut et ipse est in luce, societátem habémus ad ínvicem, et sanguis Iesu Christi Fílii eius emúndat nos ab omni peccáto.
Si dixérimus quóniam peccátum non habémus, ipsi nos sedúcimus, et véritas in nobis non est. Si confiteámur peccáta nostra, fidélis est et iustus, ut remíttat nobis peccáta nostra, et emúndet nos ab omní iniquitáte. Si dixérimus quóniam non peccávimus, mendácem fácimus eum, et verbum eius non est in nobis.
|
|
|
1 Io 1, 2; 5, 20ac
|
R.
Vita appáruit, et vídimus, et testámur, et annuntiámus vobis vitam ætérnam: * Quæ vita erat coram Patre et appáruit nobis, allelúia.
V.
Scimus quóniam Fílius Dei venit: hic est qui verus est, Deus et vita ætérna. R. Quæ vita erat coram Patre et appáruit nobis, allelúia.
Ex Commentário sancti Cyrílli Alexandríni epíscopi in Epístolam secúndam ad Corínthios
(Cap. 5, 5 - 6, 2: PG 74, 942-943)
Deus nos per Christum reconciliavit
et ministerium reconciliationis nobis attríbuit
Qui Spíritus arrham habent, et spe resurrectiónis sunt præditi, hi rem exspectátam tamquam præséntem tenéntes, áiunt se néminem abhinc agnóscere secúndum carnem: cuncti enim spiritáles sumus, et carnáli corruptióne aliéni. Etenim illucescénte nobis Unigénito, in ipsum quod ómnia vivíficat Verbum transformámur. Nempe sícuti mortis vínculis erámus obstrícti regnánte peccáto, ita Christi subintránte iustítia corruptélam abiécimus.
Nemo ítaque iam est in carne, id est in infirmitáte carnáli, cuiúsmodi iúre meritóque corrúptio inter cétera intellegénda est, addit: Nam etiámsi novérimus secúndum carnem Christum, nunc tamen iam non nóvimus. Tamquam si dícere vellet: Verbum caro factum est et habitávit in nobis, et pro nostrum ómnium vita mortem secúndum carnem súbiit, atque ita ipsum nóvimus; verúmtamen abhinc iam non agnóscimus. Etiámsi enim carnem rétinet, quippe qui tértia die revíxit, et apud Patrem in cælis versátur, nihilóminus supra carnem esse intellégitur: semel enim mórtuus, iam non móritur, mors illi ultérius non dominábitur. Quod enim mórtuus est, peccáto semel est mórtuus; quod autem vivit, Deo vivit.
Igitur si huiuscémodi ille est qui se fecit vitæ nobis antesignánum, prorsus opórtet nos quoque vestígiis eius insisténtes, non tam in carne quam supra carnem esse reputári. Ergo rectíssime divus Paulus: Si qua in Christo, inquit, nova creatúra, vétera transiérunt, ecce nova facta sunt. Iustificáti enim fúimus per fidem in Christo, et maledictiónis vis désiit. Quandóquidem ille nostri grátia revíxit, calcáta mortis poténtia; verúmque et suápte natúra Deum agnóvimus, cui in spíritu et veritáte cultum impéndimus, mediatóre Fílio, qui supérnas a Patre benedictiónes mundo impertítur.
Quámobrem sapientíssime divus Paulus: Omnia autem, inquit, ex Deo qui sibi nos reconciliávit per Christum. Reápse enim haud præter Patris voluntátem est incarnatiónis mystérium et consectánea huic renovátio. Quippe per Christum nacti áditum sumus, cum nemo ad Patrem véniat, ut ípsemet ait: nisi per ipsum. Igitur ómnia ex Deo sunt, qui nos per Christum reconciliávit et ministérium reconciliatiónis attríbuit.
|
|
|
Rom 5, 11; Col 1, 19-20a
|
R.
Gloriámur in Deo per Dóminum nostrum Iesum Christum, * Per quem nunc reconciliatiónem accépimus, allelúia.
V.
In ipso complácuit omnem plenitúdinem habitáre, et per eum reconciliáre ómnia in ipsum. R. Per quem nunc reconciliatiónem accépimus, allelúia.
Te Deum laudámus: *
te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem, *
omnis terra venerátur.
Tibi omnes ángeli, *
tibi cæli et univérsæ potestátes:
tibi chérubim et séraphim *
incessábili voce proclámant:
Sanctus, Sanctus, Sanctus *
Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra *
maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus *
Apostolórum chorus,
te prophetárum *
laudábilis númerus,
te mártyrum candidátus *
laudat exércitus.
Te per orbem terrárum *
sancta confitétur Ecclésia,
Patrem *
imménsæ maiestátis;
venerándum tuum verum *
et únicum Fílium;
Sanctum quoque *
Paráclitum Spíritum.
Tu rex glóriæ, *
Christe.
Tu Patris *
sempitérnus es Fílius.
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *
non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, *
aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, *
in glória Patris.
Iudex créderis *
esse ventúrus.
Te ergo quæsumus, tuis fámulis súbveni, *
quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum sanctis tuis *
in glória numerári.
Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest:
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *
et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, *
et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies *
benedícimus te;
et laudámus nomen tuum in sæculum, *
et in sæculum sæculi.
Dignáre, Dómine, die isto *
sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, *
miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *
quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: *
non confúndar in ætérnum.
Orémus.
Fac nos, omnípotens Deus, hos lætitiæ dies, quos in honórem Dómini resurgéntis exséquimur, afféctu sédulo celebráre, ut, quod recordatióne percúrrimus, semper in ópere teneámus.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sæcula sæculórum. Amen.
Saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
V. Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.
|
|
