Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
et in sæcula sæculórum. Amen.
Quæ omnia omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.
1 En acétum, fel, arúndo,
sputa, clavi, láncea;
mite corpus perforátur,
sanguis, unda prófluit;
terra, pontus, astra, mundus
quo lavántur flúmine!
2 Crux fidélis, inter omnes
arbor una nóbilis!
Nulla talem silva profert
flore, fronde, gérmine.
Dulce lignum, dulci clavo
dulce pondus sústinens!
3 Flecte ramos, arbor alta,
tensa laxa víscera,
et rigor lentéscat ille
quem dedit natívitas,
ut supérni membra regis
miti tendas stípite.
4 Sola digna tu fuísti
ferre sæcli prétium,
atque portum præparáre
nauta mundo náufrago,
quem sacer cruor perúnxit
fusus Agni córpore.
5 Æqua Patri Filióque,
ínclito Paráclito,
sempitérna sit beátæ
Trinitáti glória,
cuius alma nos redémit
atque servat grátia. Amen.
Ant. 1
Ait Iesus: Tristis est ánima mea usque ad mortem; sustinéte hic et vigiláte mecum.
Psalmus 41
Desiderium Domini et templi eius
Qui sitit, veniat; et qui vult, accipiat aquam vitæ (Ap 22, 17)
Quemádmodum desíderat cervus ad fontes aquárum, *
ita desíderat ánima mea ad te, Deus.
Sitívit ánima mea ad Deum, Deum vivum: *
quando véniam et apparébo ante fáciem Dei?
Fuérunt mihi lácrimæ meæ panis die ac nocte, *
dum dícitur mihi cotídie: "Ubi est Deus tuus?"
Hæc recordátus sum et effúdi in me ánimam meam; *
quóniam transíbam in locum tabernáculi admirábilis usque ad domum Dei,
in voce exsultatiónis et confessiónis, *
multitúdinis festa celebrántis.
Quare tristis es, ánima mea, *
et quare conturbáris in me?
Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi, *
salutáre vultus mei et Deus meus.
In meípso ánima mea contristáta est; †
proptérea memor ero tui *
de terra Iordánis et Hermóniim, de monte Módico.
Abýssus abýssum ínvocat in voce cataractárum tuárum; *
omnes gúrgites tui et fluctus tui super me transiérunt.
In die mandávit Dóminus misericórdiam suam, †
et nocte cánticum eius apud me est: *
orátio ad Deum vitæ meæ.
Dicam Deo: "Suscéptor meus es; †
quare oblítus es mei? *
et quare contristátus incédo, dum afflígit me inimícus?"
Dum confringúntur ossa mea, †
exprobravérunt mihi qui tríbulant me, *
dum dicunt mihi cotídie: "Ubi est Deus tuus?"
Quare tristis es, ánima mea, *
et quare conturbáris in me?
Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi, *
salutáre vultus mei et Deus meus.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Ait Iesus: Tristis est ánima mea usque ad mortem; sustinéte hic et vigiláte mecum.
Ant. 2
Nunc iudícium est mundi, nunc princeps huius mundi eiciétur foras.
Canticum (Sir 36, 1-7. 13-16)
Supplicatio pro sancta civitate Ierusalem
Hæc est vita æterna, ut cognoscant te, solum Deum verum, et quem misisti Iesum Christum (Io 17, 3)
Miserére nostri, Deus ómnium, et réspice nos, *
et osténde nobis lucem miseratiónum tuárum,
et immítte timórem tuum super gentes, *
quæ non exquisiérunt te,
ut cognóscant quia non est Deus nisi tu, *
et enárrent magnália tua.
Alleva manum tuam super gentes aliénas, *
ut vídeant poténtiam tuam.
Sicut enim in conspéctu eórum sanctificátus es in nobis, *
sic in conspéctu nostro magnificáberis in eis;
ut cognóscant te, sicut et nos cognóvimus, *
quóniam non est Deus præter te, Dómine.
Innova signa et immúta mirabília. *
Glorífica manum et brácchium dextrum.
Cóngrega omnes tribus Iacob, †
ut cognóscant, quia non est Deus nisi tu, *
et enárrent magnália tua;
et hereditábis eos, *
sicut ab inítio.
Miserére plebi tuæ, super quam invocátum est nomen tuum, *
et Israel, quem coæquásti primogénito tuo.
Miserére civitáti sanctificatiónis tuæ, *
Ierúsalem, civitáti requiéi tuæ.
Reple Sion inenarrabílibus verbis tuis, *
et glória tua pópulum tuum.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Nunc iudícium est mundi, nunc princeps huius mundi eiciétur foras.
Ant. 3
Auctor fídei nostræ et consummátor Iesus sustínuit crucem, confusióne contémpta, atque in déxtera Dei sedet.
Psalmus 18 A, 2-7
Laus Domini rerum conditoris
Visitavit nos Oriens ex alto... ad dirigendos pedes nostros in viam pacis (Lc 1, 78. 79)
Cæli enárrant glóriam Dei, *
et ópera mánuum eius annúntiat firmaméntum.
Dies diéi erúctat verbum, *
et nox nocti índicat sciéntiam.
Non sunt loquélæ neque sermónes, *
quorum non intellegántur voces.
In omnem terram exívit sonus eórum, *
et in fines orbis terræ verba eórum.
Soli pósuit tabernáculum in eis, †
et ipse tamquam sponsus procédens de thálamo suo, *
exsultávit ut gigas ad curréndam viam.
A fínibus cælórum egréssio eius, †
et occúrsus eius usque ad fines eórum, *
nec est quod se abscondat a calóre eius.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Auctor fídei nostræ et consummátor Iesus sustínuit crucem, confusióne contémpta, atque in déxtera Dei sedet.
