Informacje o Piotrze pochodzą z jego żywota, skreślonego w czterdzieści lat po jego śmierci przez kanonika z Pébrac. Wiemy, że Piotr urodził się w pierwszych latach XI stulecia w Langeac, w Owernii, na terenie diecezji Saint-Flour, w licznej rodzinie rycerskiej. U początków swej kariery kościelnej obsługiwał klasztor sióstr w Saint-Pierre-les-Chases (Haute-Loire). Tam to jedna z zakonnic miała go - nieskutecznie - namawiać do grzechu: sanctimonialis femina quae potius daemonialis dicenda est - mówi o niej biograf. Zrezygnowawszy z archiprezbiteratu w Langeac, Piotr założył potem dom kanoników reguły św. Augustyna w Pébrac. Stało się to prawdopodobnie w roku 1060. Kanoników wyposażono niebawem w liczne darowizny.
Piotr zmarł 8 września między rokiem 1080 a 1085. Jego wspomnienie obchodzono na ogół w dniu następnym. U jego grobu wypraszano sobie uzdrowienia z febry.