WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

30 sierpnia
Błogosławiony Alfred Ildefons Schuster, biskup

Zobacz także:

Błogosławiony Alfred Ildefons Schuster
Alfred urodził się 18 stycznia 1880 r. w Rzymie, w rodzinie papieskiego krawca. Gdy miał 11 lat, zmarł mu ojciec. Dzięki temu, że był bardzo zdolny, pewien baron zapłacił za jego studia. Jego nauczycielem był między innymi bł. Placid Riccardi.
W wieku 18 lat Alfred wstąpił do benedyktynów, dwa lata później złożył profesję. W 1903 r. uzyskał doktorat z filozofii, a następnie także doktorat z teologii. 19 marca 1904 r. przyjął święcenia kapłańskie. Od razu dostał wiele zadań. Już jako 28-latek został mistrzem nowicjatu. W 1918 r. został opatem klasztoru przy bazylice św. Pawła za murami. Pomimo wielu zadań nie opuścił studiów. Szczególnie interesowała go liturgia, archeologia, muzyka święta i historia monastyczna. Został wizytatorem apostolskim wyższych seminariów.
26 czerwca 1929 r. został mianowany arcybiskupem Mediolanu. Sakry udzielił mu papież Pius XI w Kaplicy Sykstyńskiej. Parę dni wcześniej otrzymał nominację kardynalską. Był bardzo gorliwy jako pasterz. Odwiedzał parafie, zwołał wiele synodów diecezjalnych i dwa kongresy eucharystyczne. Bardzo dbał o liturgiczną stronę duszpasterstwa. W latach 1952-1953 był przewodniczącym Konferencji Episkopatu Włoch.
Wycieńczony, pod koniec życia dał się przekonać lekarzom, aby wypocząć. Wybrał w tym celu seminarium położone z dala od ludzi w Venegono (Varese, Włochy). Tam też umarł 30 sierpnia 1954 r. wśród seminarzystów, mówiąc im, że nie ma nic innego do ofiarowania, poza zaproszeniem do świętości. Został pochowany w katedrze mediolańskiej. Uroczystościom pogrzebowym przewodził patriarcha Wenecji, Angelo Giuseppe Roncalli (przyszły papież św. Jan XXIII). Ciało kardynała Schustera nie ulega rozkładowi.
Został beatyfikowany przez św. Jana Pawła II na placu św. Piotra w Rzymie w dniu 12 maja 1996 r.



Ostatnia aktualizacja: 31.07.2014


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Rzymie - świętych Feliksa i Adaukta, męczenników. Mówił o nich papież Damazy. Pochowano ich przy drodze do Ostii. Wydaje się, że byli braćmi, a śmierć ponieśli w czasie prześladowania za cesarza Dioklecjana. O szerokim zasięgu ich czci w średniowieczu świadczy m.in. rotunda wawelska, której nadano wezwanie tych męczenników w roku 1340.

W Saluzzo, w północnych Włoszech - bł. Jana Juwenala Ancina, biskupa. Był jednym z pierwszych członków założonego przez św. Filipa Neriego oratorium. Stał się także przyjacielem św. Franciszka Salezego, którego humanistyczne upodobania podzielał. W roku 1602 mianowano go biskupem, ale administrowanie diecezją najwyraźniej mu nie odpowiadało. Żałował m.in. posług, jakie mógł oddawać w konfesjonale. Znany był także jako kaznodzieja. Cezary Baroniusz nazwał go nawet drugim Chryzostomem. Zmarł w roku 1604, otruty przez zakonnika, którego machinacje przeciw wspólnocie odkrył. Beatyfikował go w roku 1888 Leon XII.

oraz:

św. Bononiusza, opata (+ 1026); św. Fiakriusza, wyznawcy (+ 675); św. Pammachiusza, prezbitera (+ 410); św. Piotra z Trevi, wyznawcy (+ 1050)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG