|
Czytelnia
30 sierpnia
Przebicie serca św. Teresy od Jezusa, dziewicy i doktora Kościoła

Święta Teresa od Jezusa, odnowicielka Karmelu, w Księdze Życia wspomina wydarzenie, które miało miejsce w klasztorze w Avili w 1560 r. Na prośbę jej duchowych synów i córek papież Benedykt XIII w 1726 roku zgodził się na ustanowienie specjalnego święta przebicia serca świętej Matki Teresy, które zakony karmelitańskie obchodzą 30 sierpnia.
Widziałam anioła, stojącego tuż przy mnie z lewego boku, w postaci cielesnej (...). Nie był wysokiego wzrostu, raczej mały, a bardzo piękny. Z twarzy jego płonącej niebieskim zapałem znać było, że należy do najwyższego rzędu aniołów, całkiem jakby w ogień przemienionych. Musiał być z rzędu tych, których nazywają cherubinami (...). Ujrzałam w ręku tego anioła długą, złotą włócznię, a grot jej żelazny u samego końca był jakby z ognia. Tą włócznią kilka razy przebijał mi serce, zagłębiając ją aż do wnętrzności. Za każdym wyciągnięciem włóczni miałam to uczucie, jakby wraz z nią wnętrzności mi wyciągał. Tak mnie pozostawił całą gorejącą wielkim zapałem miłości Bożej. Tak wielki był ból tego przebicia, że wyrywał mi z piersi te jęki, o których wyżej wspomniałam. Ale taką zarazem przewyższającą wszelki wyraz słodycz sprawia mi to niewypowiedziane męczeństwo, że najmniejszego nie czuję w sobie pragnienia, by ono się skończyło i w niczym innym dusza moja nie znajduje zadowolenia, tylko w samym Bogu. Nie jest to ból cielesny, ale duchowy, chociaż i ciało niejaki, owszem, nawet znaczny ma w nim udział. Taka mu towarzyszy słodka, między Bogiem a duszą, wymiana oznak miłości, że opisać jej nie zdołam, tylko Boga proszę, aby w dobroci swojej dał zakosztować jej każdemu, kto by mnie nie wierzył (Księga Życia, rozdz. 29, 13).
Serce św. Teresy, wyjęte po śmierci z jej ciała i umieszczone w specjalnym relikwiarzu, znajduje się w klasztorze mniszek w Alba de Tormes.
|
Informacje o św. Teresie od Jezusa można znaleźć także pod datą 15 października.
Więcej informacji:
 |
św. Teresa od Jezusa
Księga życia
Jest to autobiografia teologiczna, ponieważ element teologiczny przeważa nad biograficznym. Odpowiada to zresztą zmianom w życiu św. Teresy, w którym wyróżnić można dwa okresy: aktywny, podporządkowany wymogom świeckiego życia czas spędzony w domu rodzinnym, a następnie okres życia zakonnego. Ten drugi okres sprzyja rozwojowi życia wewnętrznego, które Święta z zamiłowaniem opisuje, przedstawiając kolejne jego etapy, aż do modlitwy mistycznej.
|
|
 |
św. Teresa od Jezusa
Przebicie serca
|
|
 |
Immakulata J. Adamska OCD
W szkole Ducha Świętego - przebicie serca
|
 |
Wojciech Skrodzki
Wizja św. Teresy
|
|
 |
Janina Immakulata Adamska ODC
Święta Teresa od Jezusa
Książka ma na celu przybliżenie nam reformatorki Karmelu oraz jej duchowości. Autorka jest znana czytelnikom jako propagatorka siostry Teresy Benedykty od Krzyża, Edyty Stein. Oby lektura tej książki poprzez przybliżenie nam postaci wielkiej św. Teresy przyczyniła się do większego umiłowania modlitwy i do umiłowania Kościoła Świętego.
|
 |
Salvador Ros Garcia OCD
Sposób modlitwy św. Teresy od Jezusa
Ojciec Salvador Ros, wielki przyjaciel i znawca Teresy, w mistrzowski sposób zebrał na tych niewielu stronach to, co najbardziej istotne w jej nauczaniu na temat modlitwy. "W obecnych czasach, kiedy ludzkość z powodu kryzysu wartości poszukuje autentycznych mistrzów i świadków, ofiarujemy Wam tę małą książeczkę, spełniając w ten sposób pragnienie samej św. Teresy od Jezusa: aby przyjaciele dzielili się swoim doświadczeniem i byli dla świata światłem tego samego Płomienia".
|
|
|
Ostatnia aktualizacja: 14.08.2024

Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Rzymie - świętych Feliksa i Adaukta, męczenników. Mówił o nich papież Damazy. Pochowano ich przy drodze do Ostii. Wydaje się, że byli braćmi, a śmierć ponieśli w czasie prześladowania za cesarza Dioklecjana. O szerokim zasięgu ich czci w średniowieczu świadczy m.in. rotunda wawelska, której nadano wezwanie tych męczenników w roku 1340.
W Saluzzo, w północnych Włoszech - bł. Jana Juwenala Ancina, biskupa. Był jednym z pierwszych członków założonego przez św. Filipa Neriego oratorium. Stał się także przyjacielem św. Franciszka Salezego, którego humanistyczne upodobania podzielał. W roku 1602 mianowano go biskupem, ale administrowanie diecezją najwyraźniej mu nie odpowiadało. Żałował m.in. posług, jakie mógł oddawać w konfesjonale. Znany był także jako kaznodzieja. Cezary Baroniusz nazwał go nawet drugim Chryzostomem. Zmarł w roku 1604, otruty przez zakonnika, którego machinacje przeciw wspólnocie odkrył. Beatyfikował go w roku 1888 Leon XII.
oraz:
św. Bononiusza, opata (+ 1026); św. Fiakriusza, wyznawcy (+ 675); św. Pammachiusza, prezbitera (+ 410); św. Piotra z Trevi, wyznawcy (+ 1050) |

|