Mamy udział w Ciele Chrystusa, ilekroć je przyjmujemy. Świadczy o tym święty Paweł, który tak mówi o tej tajemnicy pobożności: "Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha Świętego Jego apostołom i prorokom, to znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie".

Jeżeli więc przez udział w Ciele Chrystusa wszyscy w Nim i z Nim tworzymy jedno Ciało, to dlaczego widzialnie nie stanowimy jedności i pomiędzy sobą, i w Chrystusie? Bo przecież On jest więzią jedności, będąc zarazem Bogiem i człowiekiem.

A gdy chodzi o jedność duchową, to tak samo należy stwierdzić, że przyjąwszy jednego i tego samego Ducha Świętego, jesteśmy złączeni i pomiędzy sobą, i z Bogiem. Razem wziąwszy jest nas wielu i każdemu z osobna jest dany Duch Święty, który jest Duchem Chrystusa i Ojca. Jednakże ten Duch jest jeden i niepodzielny, i dlatego zbiera On w jedno poszczególne jednostki, z których każda pozostaje sobą, a w Nim stajemy się jakby jednością.

Moc świętego Ciała Chrystusa czyni Jego współczłonkami tych wszystkich, w których jest. Uważam, że w ten sam sposób jeden i niepodzielny Duch Boży, zamieszkujący we wszystkich, wszystkich też zbiera w jedność duchową.

Dlatego tenże sam Paweł przemawia do nas i tak nas upomina: "Znosząc siebie nawzajem w miłości, usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich". Jeden i ten sam Duch zamieszkuje w każdym z nas, a więc i jeden Bóg, i Ojciec wszystkich będzie w nas przez Syna, stwarzając jedność pomiędzy tymi, którzy uczestniczą w Duchu Świętym oraz ich jedność ze sobą.

Ale i to także jest oczywiste, że mając uczestnictwo w Duchu, jesteśmy z Nim złączeni. Pozostawiliśmy za sobą życie według ciała i staliśmy się posłuszni prawu Ducha; a więc staje się jasne, że nie jesteśmy tylko zwykłymi ludźmi, ale i synami Bożymi, a będąc uczestnikami Bożej natury, jesteśmy także uczestnikami nieba. Bo przecież nasze życie przyrodzone jakby się skończyło, a Duch Święty, który został nam dany, niejako odmienił naszą naturę kształtując ją na wzór niebieski.

A więc wszyscy jesteśmy jedno w Ojcu i Synu, i Duchu Świętym. Jesteśmy jedno, powtarzam, uczestnicząc w Boskiej naturze, upodobnieni do Chrystusa w miłości i wspólnocie Jego świętego Ciała i otrzymując jednego Ducha Świętego.