Garść informacji:

Zgodnie ze swoją wolą, św. Dominik został pochowany "pod stopami braci" w kościele św. Mikołaja w Bolonii. Mimo że wielu chorych zaświadczało, iż doznawali uzdrowień przy jego grobie, bracia nie chcieli ich uznawać, a nawet niszczyli dziękczynne wota. W końcu 24 maja 1233 roku papież Grzegorz IX pozwolił na przeniesienie ciała św. Dominika do marmurowego grobowca, w obecności legata papieskiego, arcybiskupa Rawenny, Teodoryka i bł. Jordana z Saksonii oraz wielu braci uczestniczących w kapitule generalnej w Bolonii. Wtedy to "cudowny zapach unosił się ze świętego ciała, dając wszystkim dobitne świadectwo, że ten człowiek był dobrą wonią Chrystusa. Arcybiskup odprawił uroczystą Mszę św., a ponieważ działo się to we wtorek po Zesłaniu Ducha Świętego, chór zaśpiewał antyfonę na wejście: «Przyjmijcie wdzięczną woń waszej chwały»" (bł. Jordan z Saksonii). Był to początek procesu kanonizacyjnego, zakończonego 3 lipca 1234 roku, kiedy papież Grzegorz IX ogłosił Dominika świętym. Bł. Jan z Vercelli, szósty generał Zakonu, wystawił mu godniejszy grobowiec, do którego 5 czerwca 1267 roku złożono relikwie św. Dominika.