.:ILG:. - 16 maja 2025: GODZINA CZYTAŃ

W zakonach karmelitańskich:
Kolor szat:	Piątek, 16 maja 2025 ŚW. SZYMONA STOCKA, ZAKONNIKA Wspomnienie dowolne

Godzina Czytań

Możliwość wydruku dostępna wyłącznie
dla użytkowników wersji premium

K. † Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.

W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze,

i na wieki wieków. Amen. Alleluja.

Powyższe teksty opuszcza się, jeśli tę Godzinę poprzedza Wezwanie.

HYMN

1 Pójdźcie, wszystkie narody,

Wysławiać wielkość Boga,

Jego święty majestat

I dobroć niepojętą.

2 Jezus, Słowo Wcielone,

By zbawić świat upadły,

Cierpiał za nas na krzyżu

I umarł w opuszczeniu.

3 Dnia trzeciego zmartwychwstał

Zwycięzca zła i śmierci,

Odtąd żyje na wieki

I trwa w Kościele swoim.

4 Duchem prawdy i łaski

Napełnia swoich wiernych,

Których w zdroju paschalnym

Uwolnił z mocy grzechu.

5 Własnym Ciałem ich karmi,

By nie ustali w drodze,

W sercach Jemu posłusznych

Roznieca żar miłości.

6 Bogu w Trójcy Jednemu

Niech będzie cześć i chwała;

Ojcu z Synem i Duchem

Śpiewajmy Alleluja! Amen.

1 Wesel się, niebo wysokie

I ziemio razem z morzami:

Chrystus zmartwychwstał po męce

Przynosząc życie śmiertelnym.

2 Czas zmiłowania powrócił,

Zabłysnął dzień wybawienia,

W którym przez krew Barankową

Z ciemności świat się wyzwolił.

3 Śmierć poniesiona na krzyżu

Zgładziła grzechy ludzkości;

Bóg swą potęgę okazał,

Gdyż Pokonany zwyciężył.

4 Oto jest nasze pragnienie

Zrodzone z mocnej nadziei:

Abyśmy z Panem wskrzeszeni

Do życia weszli wiecznego.

5 Teraz więc sławmy wytrwale

Najświętszą Paschę Chrystusa,

Która dla wszystkich się stała

Przyczyną darów tak wielkich.

6 Bądź dla nas, Jezu, radością

I światłem Paschy wieczystej,

Przyłącz do swego orszaku

Na nowo łaską zrodzonych.

7 Panie, co chwałą jaśniejesz

Po swym zwycięstwie nad śmiercią,

Tobie z Twym Ojcem i Duchem

Niech będzie sława na wieki. Amen.

1 Niebiańskim blaskiem pogodny

Ten dzień prawdziwie jest Boży,

Bo w nim występki ludzkości

Obmyła krew Chrystusowa.

2 Przywraca wiarę zbłąkanym

I niewidomych oświeca,

Napełnia winnych otuchą,

Gdy przebaczono łotrowi.

3 Aniołów podziw przejmuje,

Bo widzą łotra pokutę,

Co do Chrystusa przylgnąwszy,

Dosięga pełni żywota.

4 To cud przedziwny, gdy Ciało,

Co grzechy ciała zmazuje,

Uwalnia wszystkich od winy

I dźwiga świat z upodlenia.

5 Czyż jest coś bardziej wzniosłego

Nad łaskę, co grzech zwycięża,

Nad miłość większą od lęku

I śmierć rodzącą do życia?

6 O stań się, Jezu, dla duszy

Radością Paschy wieczystej

I nas, wskrzeszonych Twą mocą,

Do swego przyłącz orszaku.

7 Niech Ciebie, Panie promienny,

Powstały z martwych po męce,

I Twego Ojca, i Ducha

Wysławia rzesza zbawionych. Amen.

PSALMODIA

1 ant. Opowiedzieli nam nasi ojcowie o potędze Pana * i o cudach, których On dokonał. / Alleluja.

Psalm 78, 1-39
Dzieje narodu szkołą służby Bożej

Stało się to wszystko, aby mogło posłużyć za przykład dla nas (1 Kor 10, 6)

Słuchaj, mój ludu, nauki mojej, *

nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich;

Do przypowieści otworzę me usta, *

wyjawię tajemnice zamierzchłego czasu.

Tego, cośmy usłyszeli i poznali †

i co nam opowiedzieli nasi ojcowie, *

nie będziemy ukrywać przed ich synami.

Opowiemy przyszłemu pokoleniu †

chwałę Pana i Jego potęgę, *

i cuda, których dokonał.

Albowiem nadał w Jakubie przykazania *

i ustanowił Prawo w Izraelu,

Aby to, co zlecił naszym ojcom, *

przekazali swym synom.

O tym ma wiedzieć przyszłe pokolenie, *

synowie, którzy się narodzą,

Że mają pokładać nadzieję w Bogu †

i nie zapominać dzieł Bożych, *

lecz strzec Jego poleceń.

A niech nie będą jak ich ojcowie *

pokoleniem opornych buntowników,

Pokoleniem, którego serce jest niestałe, *

a duch nie dochowuje wierności Bogu.

Synowie Efraima, uzbrojeni w łuki, *

zostali rozproszeni w dniu bitwy.

Nie zachowali przymierza z Bogiem *

i nie chcieli postępować według Jego Prawa.

Zapomnieli o Jego dziełach *

i o cudach, które im okazał.

Na oczach ich ojców uczynił cuda, *

w ziemi egipskiej, na polach Soanu.

Morze rozdzielił, by ich przeprowadzić, *

wody ustawił jak groble.

We dnie prowadził ich obłokiem, *

a przez całą noc blaskiem ognia.

Rozłupał skały w pustyni *

i jak wodną głębiną obficie ich napoił.

I wydobył ze skały strumienie, *

sprawił, że wody spłynęły jak rzeki.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

Ant. Opowiedzieli nam nasi ojcowie o potędze Pana / i o cudach, których On dokonał. / Alleluja.

2 ant. Synowie Izraela jedli mannę * i pili wodę ze skały. / Alleluja.

Lecz nadal grzeszyli przeciw Bogu, *

obrażali na pustyni Najwyższego.

Na próbę wystawiali w sercach swoich Boga, *

żądając strawy dla swego łakomstwa.

Mówili przeciw Bogu: "Czyż Bóg potrafi *

stół zastawić na pustyni?"

Oto w skałę uderzył, *

popłynęły wody i trysnęły strumienie.

"Czy także potrafi dać chleba *

albo przygotować mięso swemu ludowi?"

Gdy Pan to usłyszał, zapłonął gniewem †

i przeciw Jakubowi rozgorzał ogień, *

gniew przeciw Izraelowi wybuchnął,

Bo nie uwierzyli Bogu *

i nie zaufali Jego pomocy.

On jednak z góry wydał rozkaz chmurom *

i bramę nieba otworzył.

Jak deszcz spuścił mannę do jedzenia, *

podarował im chleb niebieski.

Spożywał człowiek chleb aniołów, *

Bóg zesłał im jadła do syta.

Wzbudził na niebie wiatr od wschodu, *

mocą swą przywiódł wiatr południowy

I zesłał na nich mięso jak chmurę pyłu, *

ptaki skrzydlate jak morski piasek.

Sprawił, że pospadały na ich obóz, *

dokoła ich namiotów.

Jedli więc i nasycili się w pełni, *

głód ich zaspokoił.

Jeszcze nie nasycili swego pożądania, *

pokarm był jeszcze w ich ustach,

Gdy się rozżarzył przeciw nim gniew Boży, †

zabił ich dostojników, *

powalił młodzież Izraela.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

Ant. Synowie Izraela jedli mannę / i pili wodę ze skały. / Alleluja.

3 ant. Przypominali sobie, * że Bóg jest ich opoką i Zbawicielem. / Alleluja.

III

Jednakże nadal grzeszyli *

i nie wierzyli Jego cudom.

Szybko ich dni zakończył *

i lata ich nagłą zagładą.

Gdy ich zabijał, wtedy Go szukali, *

nawróceni garnęli się do Boga.

Przypominali sobie, że Bóg jest ich opoką, *

że Bóg Najwyższy jest ich Zbawicielem.

Lecz oszukiwali Go swymi ustami *

i kłamali Mu swoim językiem.

Ich serce nie było Mu wierne, *

w przymierzu z Nim nie byli stali.

On jednak w swym miłosierdziu *

odpuszczał im winę i nie zatracał.

Gniew swój często powściągał *

i powstrzymywał swoje oburzenie.

Pamiętał bowiem, że są tylko ciałem, *

powiewem, co przemija i nie wraca.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

Ant. Przypominali sobie, / że Bóg jest ich opoką i Zbawicielem. / Alleluja.

K. Niebo i ziemia się cieszą. Alleluja.

W. Ze zmartwychwstania Twojego, Chryste. Alleluja.

Jeżeli poniżej nie wyświetliły się teksty czytań i Te Deum, kliknij tutaj i przeładuj tę stronę
(dotyczy głównie użytkowników urządzeń mobilnych).

I CZYTANIE

Z Księgi Apokalipsy

św. Jana Apostoła

17, 1-18

Wielki Babilon

Ja, Jan, ujrzałem, a oto przyszedł jeden z siedmiu aniołów, mających siedem czasz, i tak odezwał się do mnie: "Chodź, ukażę ci wyrok na Wielką Nierządnicę, która siedzi nad wielu wodami, z którą nierządu się dopuścili królowie ziemi, a mieszkańcy ziemi się upili winem jej nierządu".

I zaniósł mnie w stanie zachwycenia na pustynię. I ujrzałem Niewiastę siedzącą na Bestii szkarłatnej, pełnej imion bluźnierczych, mającej siedem głów i dziesięć rogów. A Niewiasta była odziana w purpurę i szkarłat, cała zdobna w złoto, drogi kamień i perły, miała w swej ręce złoty puchar pełen obrzydliwości i brudów swego nierządu. A na jej czole wypisane imię - tajemnica: "Wielki Babilon. Macierz nierządnic i obrzydliwości ziemi". I ujrzałem Niewiastę pijaną krwią świętych i krwią świadków Jezusa, a widząc ją, bardzo się zdumiałem.

I rzekł do mnie anioł: "Czemu się zdumiałeś? Ja ci wyjaśnię tajemnicę Niewiasty i Bestii, która ją nosi, a ma siedem głów i dziesięć rogów. Bestia, którą widziałeś, była i nie ma jej, ma wyjść z Czeluści, i zdąża na zagładę. A zdumieją się mieszkańcy ziemi, ci, których imię nie jest zapisane w księdze życia od założenia świata, spoglądając na Bestię, iż była i nie ma jej, a ma przybyć.

Tu trzeba zrozumienia, o mający mądrość! Siedem głów, to jest siedem gór tam, gdzie siedzi na nich Niewiasta. I siedmiu jest królów: pięciu upadło, jeden istnieje, inny jeszcze nie przyszedł, a kiedy przyjdzie, ma na krótko pozostać. A Bestia, która była i nie ma jej, i ona jest ósmym, a jest spośród siedmiu i zdąża na zagładę. A dziesięć rogów, które widziałeś, to dziesięciu jest królów, którzy władzy królewskiej jeszcze nie objęli, lecz wezmą władzę jakby królowie na jedną godzinę wraz z Bestią. Ci mają jeden zamysł, a potęgę i władzę swą dają oni Bestii. Ci będą walczyć z Barankiem, a Baranek ich zwycięży, bo Panem jest panów i Królem królów, a także ci, co z Nim są: powołani, wybrani i wierni".

I rzecze do mnie: "Wody, które widziałeś, gdzie Nierządnica ma siedzibę, to są ludy i tłumy, narody i języki. A dziesięć rogów, które widziałeś, i Bestia, ci nienawidzić będą Nierządnicy i sprawią, że będzie spustoszona i naga, i będą jedli jej ciało, i spalą ją ogniem, bo Bóg natchnął ich serca, aby wykonali Jego zamysł i to jeden zamysł wykonali, i dali Bestii królewską swą władzę, aż Boże słowa się spełnią. A Niewiasta, którą widziałeś, jest to Wielkie Miasto, mające władzę królewską nad królami ziemi".

Z Księgi Apokalipsy

św. Jana Apostoła

17, 1-18

Wielki Babilon

Tu trzeba zrozumienia, o mający mądrość! Siedem głów, to jest siedem gór tam, gdzie siedzi na nich Niewiasta. I siedmiu jest królów: pięciu upadło, jeden istnieje, inny jeszcze nie przyszedł, a kiedy przyjdzie, ma na krótko pozostać. A Bestia, która była, i nie ma jej, i ona jest ósmym, a jest spośród siedmiu i zdąża na zagładę. A dziesięć rogów, które widziałeś, to dziesięciu jest królów, którzy władzy królewskiej jeszcze nie objęli, lecz wezmą władzę jakby królowie na jedną godzinę wraz z Bestią. Ci mają jeden zamysł, a potęgę i władzę swą dają oni Bestii. Ci będą walczyć z Barankiem, a Baranek ich zwycięży, bo Panem jest panów i Królem królów, a także ci, co z Nim są: powołani, wybrani i wierni".

RESPONSORIUM	Ap 17, 14; 6, 2
W. Królowie ziemi † będą walczyć z Barankiem, a Baranek ich zwycięży, * Bo Panem jest panów i Królem królów. / Alleluja. K. Dano Mu wieniec, i wyruszył jako zwycięzca, by jeszcze zwyciężać. W. Bo Panem jest panów i Królem królów. / Alleluja. II CZYTANIE Z listu Mikołaja Francuza, przełożonego generalnego, Płonąca strzała (Rozdz. VI, Kraków 1994, 21-22) Chcą ją na pustynią wyprowadzić i mówić do jej serca Czyż to nie Pan, nasz Zbawca, powołał nas na samotność, aby mówić do naszych serc w sekretnym zaufaniu? On nie ukazuje się w hałasie ulic i rynków, ale w ukryciu; tam przychodzi do swoich przyjaciół, aby objawiać im swoje tajemnice i pocieszać ich. To w samotność gór udał się niezachwiany w wierze Abraham, aby tam, w doskonałym posłuszeństwie Panu, złożyć w ofierze swego jedynego syna Izaaka; to wydarzenie symbolizuje cierpienia Chrystusa, prawdziwego Izaaka. Także krewny Abrahama, Lot, uszedł pospiesznie w samotność gór, gdy Bóg niszczył Sodomę. W samotności Góry Synaj Mojżesz otrzymał Prawo; tam też został przyodziany w światło, dlatego synowie Izraela nie mogli spoglądać na jego twarz. W samotności swojej izdebki Maryja rozmawiała z Gabrielem, a Słowo Ojca Najwyższego przyjęło ludzkie ciało. W samotności Góry Tabor i w obecności swych zaufanych przyjaciół Starego i Nowego Testamentu Jezus przemienił się, objawiając ludziom swoją chwałę. Samotności szukał nasz Zbawiciel, gdy udawał się na modlitwę. W samotności pustyni pościł On czterdzieści dni i czterdzieści nocy, a także był kuszony przez diabła; chciał nam w ten sposób pokazać, gdzie jest najlepsze miejsce dla modlitwy, postu i zwycięstwa nad pokusą. Widzimy więc, że Jezus szukał samotności gór i pustyni, gdy udawał się na odpoczynek i modlitwę; czytamy też, że schodził z gór, gdy zamierzał nauczać i dokonywać cudów. To On zasadził naszych Ojców w samotności gór, dając im siebie jako wzór do naśladowania; rozpalił ich także pragnieniem spisania Jego dzieł, które są pełne mistycznych znaczeń. Urzeczeni tak wzniosłym przykładem naszego Zbawiciela, nasi przodkowie już od dawnych czasów podążali na samotność pustyni, świadomi swoich niedoskonałości. Czasami jednak, i to dla bardzo ważnych powodów, opuszczali swoje eremy schodząc do ludzi, aby przez gorliwe nauczanie podzielić się żniwem, którego dokonali sierpem kontemplacji.
RESPONSORIUM	Ps 55, 7-8; 1 J 2, 17
W. Gdybym miał skrzydła jak gołąb, † uleciałbym i spoczął. * Oto bym uszedł daleko i zamieszkał na pustyni. / Alleluja. K. Świat przemija, a z nim jego pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki. W. Oto bym uszedł daleko i zamieszkał na pustyni. / Alleluja. MODLITWA Módlmy się. Boże, Ty wezwałeś świętego Szymona do szukania ze wszystkich sił królestwa niebieskiego pośród braci Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, † spraw za jego wstawiennictwem, * abyśmy zawsze trwali przy Tobie i przyczyniali się do zbawienia ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen. Następnie, przynajmniej w oficjum odprawianym wspólnie, dodaje się: K. Błogosławmy Panu. W. Bogu niech będą dzięki.

Inne Godziny - Jutrznia
Modlitwa przedpołudniowa, południowa, popołudniowa
Nieszpory, Kompleta