Garść informacji:

Antonino Pierozzi urodził się we Florencji w 1389 roku. Do Zakonu, z przeznaczeniem "do przyszłego konwentu w Fiesole", przyjął go w 1405 roku bł. Jan Dominici, który na polecenie bł. Rajmunda z Kapui zajmował się wówczas reformą konwentów dominikańskich. Nowicjat odbył w Kortonie, a na dalszą formację udał się do Fiesole, gdzie w 1406 roku powstał nowy ośrodek reformy. Był pierwszym synem tego konwentu. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1413 roku. Prowadził surowe życie, odznaczał się roztropnością i wiedzą, dlatego nieprzerwanie od 1418 roku kierował braćmi jako przeor w Kortonie, Fiesole, Neapolu i w Rzymie, gdzie także został audytorem Roty Rzymskiej i sławnym mistrzem prawa kanonicznego.
Kiedy w 1435 roku Kosma Medyceusz z własnych funduszy wybudował we Florencji konwent św. Marka, został jego przeorem (1436-1444). Było to w tym samym czasie, kiedy bł. Fra Angelico malował tam swoje słynne freski i gdy powstała w nim pierwsza w Europie biblioteka publiczna, będąca ośrodkiem rozwijającego się tam humanizmu. W 1437 roku został wikariuszem generalnym obserwantów w Italii. Brał także udział w Soborze Florenckim w 1438 roku. W uznaniu jego mądrości, która zjednała mu przydomek "Antonina Doradcy", papież Eugeniusz IV mianował go arcybiskupem Florencji w 1446 roku.
Jako arcybiskup bardzo dobrze spełniał obowiązki pasterza: troszczył się o ubogich i z myślą o nich założył stowarzyszenie "Dobroczyńców św. Marcina". Był prekursorem dzisiejszej opieki społecznej; sam wyzbył się wszystkiego, co posiadał. Był surowym, lecz umiarkowanym reformatorem duchowieństwa, pasterzem, katechetą, a zwłaszcza kaznodzieją. Napisał wiele dzieł, z których najważniejsze to Summa moralis. Zmarł 2 maja 1459 roku. Papież Hadrian IV zaliczył go w poczet świętych 31 maja 1523 roku.