|
Menu: |
Tabele stron Teksty LG
Teksty Monastycznej LG
|
|
|
Kolor szat:
|
Wtorek, 29 kwietnia 2025
ŚW. KATARZYNY SIENEŃSKIEJ
DZIEWICY I DOKTORA KOŚCIOŁA, PATRONKI EUROPY
Święto
|
 |
Godzina Czytań
(monastyczna LG)
K. † Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen. Alleluja.
Powyższe teksty opuszcza się, jeśli tę Godzinę poprzedza Wezwanie.
1 Niech wierny lud jednogłośnie
Wysławia dźwięczną melodią
Dziewicę, która na niebie
Jaśnieje blaskiem promiennym.
2 Gdyż ona całe swe życie
Oddała chwale Chrystusa,
A teraz już się weseli
Wśród grona Jego wybranych.
3 Przezwyciężyła czystością
Słabego ciała pokusy
I gardząc świata urokiem
Zdążała śladem Chrystusa.
4 Za jej przyczyną, o Panie,
Ukaż nam drogę właściwą,
Podźwignij z nędzy upadków
I pomóż świętość zdobywać.
5 Niech Ciebie, Jezu zrodzony
Z nienaruszonej Dziewicy,
I Ojca z Duchem Najświętszym
Wychwala całe stworzenie. Amen.
1 ant.
Wszystko uważam za nicość * w porównaniu z miłością Jezusa Chrystusa, mojego Pana, alleluja.
Psalm 8
Wielkość Stwórcy i godność człowieka
Bóg wszystko poddał pod stopy Chrystusa, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła (Ef 1, 22)
O Panie, nasz Panie, †
jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi! *
Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.
Sprawiłeś, że na przekór Twoim przeciwnikom †
usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, *
aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, *
na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *
wszystko złożyłeś pod jego stopy:
Owce i bydło wszelakie, *
i dzikie zwierzęta,
Ptaki niebieskie i ryby morskie, *
wszystko, co szlaki mórz przemierza.
O Panie, nasz Panie, *
jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi!
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Wszystko uważam za nicość / w porównaniu z miłością Jezusa Chrystusa, mojego Pana, alleluja.
2 ant.
Zbliżcie się do Pana, * a wasze oblicza zajaśnieją radością, alleluja.
Psalm 45
Zaślubiny króla
Oblubieniec nadchodzi, wyjdźcie mu na spotkanie (Mt 25, 6)
Z mego serca płynie piękne słowo, †
pieśń moją śpiewam królowi, *
język mój jest jak rylec biegłego pisarza.
Najpiękniejszy jesteś spośród synów ludzkich, †
wdzięk się rozlewa na twoich wargach, *
przeto Bóg pobłogosławił tobie na wieki.
Przypasz do biodra swój miecz, mocarzu, *
chlubę twoją i ozdobę.
Wstąp szczęśliwie na rydwan †
w obronie wiary, prawa i ubogich, *
a twoja prawica niech ci wskaże wielkie czyny.
Twe ostre strzały trafiają w serce wrogów króla, *
ludy padają przed tobą.
Tron Twój, Boże, trwa na wieki, *
berłem sprawiedliwym berło Twego królestwa.
Miłujesz sprawiedliwość, wstrętne ci bezprawie, †
dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie *
olejkiem radości hojniej niż równych ci losem.
Twe szaty pachną mirrą, kasją i aloesem, *
z pałaców z kości słoniowej cieszy cię dźwięk lutni.
Córki królewskie wychodzą na spotkanie z tobą, *
królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.
Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, *
zapomnij o swym ludzie, o domu swego ojca.
Król pragnie twego piękna, *
on twoim panem, oddaj mu pokłon.
Oto córa Tyru zbliża się z darami, *
możni narodów szukają twych względów.
Córa królewska wchodzi pełna chwały, *
w złotogłów odziana.
W szacie wzorzystej do króla ją prowadzą, *
za nią przywodzą do ciebie dziewice, jej druhny.
Wiodą je z radością i w uniesieniu, *
wkraczają do królewskiego pałacu.
Synowie twoi zajmą miejsce twych ojców, *
ustanowisz ich książętami na całej ziemi.
Przez wszystkie pokolenia upamiętnię twe imię, *
dlatego na wieki sławić cię będą narody.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Zbliżcie się do Pana, / a wasze oblicza zajaśnieją radością, alleluja.
3 ant.
Dusza nasza oczekuje Pana, * ufamy Jego świętemu imieniu, alleluja.
Psalm 34
Bóg ocaleniem sprawiedliwych
Skosztowaliście, że słodki jest Pan (1 P 2, 3)
Będę błogosławił Pana po wieczne czasy, *
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem, *
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.
Wysławiajcie razem ze mną Pana, *
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał *
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.
Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością, *
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał, *
i uwolnił od wszelkiego ucisku.
Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych, *
aby ich ocalić.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry; *
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.
Uwielbiajcie Pana, wszyscy Jego święci, *
Jego czciciele nie zaznają biedy.
Bogacze zubożeli i zaznali głodu, *
szukającym Pana niczego nie zbraknie.
Zbliżcie się, synowie, posłuchajcie, co mówię, *
będę was uczył bojaźni Pańskiej.
Kim jest ten człowiek, który życia pożąda *
i długich dni pragnie, by się nimi cieszyć?
Powściągnij swój język od złego, *
a wargi swoje od kłamstwa.
Od zła się odwróć, czyń, co dobre, *
szukaj pokoju i dąż do niego.
Oczy Pana zwrócone na sprawiedliwych, *
uszy Jego otwarte na ich wołanie.
Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym, *
by pamięć o nich wymazać z ziemi.
Pan słyszy wołających o pomoc *
i ratuje ich od wszelkiej udręki.
Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu, *
ocala upadłych na duchu.
Liczne są nieszczęścia, które cierpi sprawiedliwy, *
ale Pan go ze wszystkich wybawia.
On czuwa nad każdą jego kością *
i żadna z nich nie zostanie złamana.
Zło sprowadza śmierć na grzesznika, *
wrogów sprawiedliwego spotka kara.
Pan odkupi dusze sług swoich, *
nie zazna kary, kto się doń ucieka.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Dusza nasza oczekuje Pana, / ufamy Jego świętemu imieniu, alleluja.
K.
Usłyszysz z ust moich słowo, alleluja.
W.
Które będziesz głosił w moim imieniu, alleluja.
|
|
Z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
|
2, 1-16
|
Bracia, ja przyszedłszy do was, nie przybyłem, aby błyszcząc słowem i mądrością głosić wam świadectwo Boże. Postanowiłem bowiem będąc wśród was, nie znać niczego więcej jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego. I stanąłem przed wami w słabości i bojaźni, i z wielkim drżeniem. A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej. A jednak głosimy mądrość między doskonałymi, ale nie mądrość tego świata, ani władców tego świata, zresztą przemijających. Lecz głosimy tajemnicę mądrości Bożej, mądrość ukrytą, tę, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, tę, której nie pojął żaden z władców tego świata; gdyby ją bowiem pojęli, nie ukrzyżowaliby Pana chwały; lecz właśnie głosimy, jak zostało napisane, to, czego ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują.
Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego. Kto zaś z ludzi zna to, co ludzkie, jeżeli nie duch, który jest w człowieku? Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży. Otóż myśmy nie otrzymali ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, dla poznania darów Bożych. A głosimy to nie uczonymi słowami ludzkiej mądrości, lecz pouczeni przez Ducha, przedkładając duchowe sprawy tym, którzy są z Ducha. Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha. Głupstwem mu się to wydaje i nie może tego poznać, bo tylko duchem można to rozsądzić. Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest sądzony. Któż więc poznał zamysł Pana tak, by Go mógł pouczać? My właśnie znamy zamysł Chrystusowy.
|
|
|
|
K.
Spodobało się Bogu przez głupstwo głoszenia słowa zbawić wierzących.
W.
My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, alleluja.
K.
To bowiem, co jest głupstwem u Boga, przewyższa mądrość ludzi, a co jest słabe u Boga, przewyższa mocą ludzi.
W.
My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, alleluja.
1 ant.
W modlitwie dziękczynnej * czuwajmy i wychwalajmy Pana, alleluja.
Psalm 61
Modlitwa wygnańca
Modlitwa sprawiedliwego, który ma nadzieję radości wiecznej (św. Hilary)
Usłysz, Boże, moje wołanie, *
zważ na moją modlitwę.
Do Ciebie wołam z krańców ziemi, †
gdy słabnie moje serce. *
Na skałę mnie wprowadź zbyt dla mnie wysoką.
Bo Ty jesteś dla mnie obroną, *
wieżą warowną przeciwko wrogowi.
Chciałbym zawsze mieszkać w Twoim przybytku, *
chronić się w cieniu Twych skrzydeł.
Bo Ty, Boże, wysłuchujesz mych ślubów *
i spełniasz życzenia tych, którzy wielbią Twoje imię.
Przydawaj dni do dni króla, *
niech dorówna latami wszystkim pokoleniom.
Niech na wieki króluje przed Bogiem, *
ześlij łaskę i wierność, aby go strzegły.
Wówczas zawsze będę opiewał Twe imię *
i dnia każdego wypełniał moje śluby.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
W modlitwie dziękczynnej czuwajmy / i wychwalajmy Pana, alleluja.
2 ant.
Bądźcie jak źródło światła w świecie, * a wasze uczynki niech w Bogu będą dokonane, alleluja.
Psalm 27
Bóg moim światłem
Oto przybytek Boga z ludźmi (Ap 21, 3)
Pan moim światłem i zbawieniem moim, *
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia, *
przed kim miałbym czuć trwogę?
Gdy mnie osaczają złoczyńcy, *
którzy chcą mnie pożreć,
Oni sami, moi wrogowie i nieprzyjaciele, *
chwieją się i padają.
Nawet gdy wrogowie staną przeciw mnie obozem, *
moje serce nie poczuje strachu.
Choćby napadnięto mnie zbrojnie, *
nawet wtedy ufność swą zachowam.
O jedno tylko Pana proszę i o to zabiegam, †
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu *
po wszystkie dni mego życia,
Abym kosztował słodyczy Pana, *
stale się radował Jego świątynią.
W namiocie swoim mnie ukryje *
w chwili nieszczęścia,
Schowa w głębi przybytku, *
na skałę mnie wydźwignie.
Teraz wysoko podnoszę głowę nad nieprzyjaciół, *
którzy mnie osaczają.
Złożę w Jego przybytku radosne ofiary, *
zaśpiewam i zagram psalm Panu.
Usłysz, Panie, kiedy głośno wołam, *
zmiłuj się nade mną i mnie wysłuchaj.
O Tobie mówi serce moje: †
"Szukaj Jego oblicza!" *
Będę szukał oblicza Twego, Panie.
Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy, *
nie odtrącaj w gniewie Twego sługi.
Ty jesteś moją pomocą, więc mnie nie odrzucaj *
i nie opuszczaj mnie, Boże, mój Zbawco.
Choćby mnie opuścili ojciec mój i matka, *
to jednak Pan mnie przygarnie.
Naucz mnie swojej drogi, Panie, †
prostą prowadź mnie ścieżką, *
aby nie zwiedli mnie moi wrogowie.
Nie wydawaj mnie na łaskę nieprzyjaciół moich, †
bo przeciw mnie powstali kłamliwi świadkowie *
i ci, którzy dyszą gwałtem.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana *
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny, *
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Bądźcie jak źródło światła w świecie, / a wasze uczynki niech w Bogu będą dokonane, alleluja.
3 ant.
Oto Pan przychodzi z mocą, * oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata, alleluja.
Psalm 97
Chwała Boga Sędziego
Ten psalm wyraża zbawienie świata i wiarę wszystkich narodów w Boga (św. Atanazy)
Pan króluje, wesel się, ziemio, *
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.
Przed Jego obliczem idzie ogień *
i dokoła pożera nieprzyjaciół Jego.
Jego błyskawice wszechświat rozświetlają, *
a ziemia drży na ten widok.
Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, *
przed obliczem Władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa *
i wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
Niech zawstydzą się wszyscy, którzy czczą posągi †
i chlubią się bożkami. *
Niech wszystkie bóstwa hołd Mu oddają!
Słyszy o tym i cieszy się Syjon, †
radują się miasta Judy *
z Twoich wyroków, o Panie.
Ponad całą ziemią Tyś bowiem wywyższony *
i nieskończenie wyższy od wszystkich bogów.
Pan tych miłuje, którzy zła nienawidzą, †
On strzeże dusz swoich świętych, *
wydziera je z rąk grzeszników.
Światło wschodzi dla sprawiedliwego *
i radość dla ludzi prawego serca.
Weselcie się w Panu, sprawiedliwi, *
i sławcie Jego święte imię.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Oto Pan przychodzi z mocą, / oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata, alleluja.
K.
Jak Oblubieniec weseli się z oblubienicy, alleluja.
W.
Tak Bóg Twój tobą się raduje, alleluja.
Z Dzieła świętej Katarzyny ze Sieny Księga Miłosierdzia Bożego, czyli Dialog
(rozdz. 167)
Zakosztowałam i ujrzałam
O wieczna Boskości, wiekuista Trójco! O naturo Boska, która tak drogocenną uczyniłaś krew Syna Twojego, Jednorodzonego, Trójco wieczna! Jesteś morzem głębokim, w które im bardziej się zanurzam, tym więcej znajduję Ciebie, a im więcej znajduję Ciebie, tym więcej cię szukam. Ty nienasycenie sycisz duszę: ona nasyca się Twą głębią, a pragnie Ciebie bez przerwy, zawsze złakniona Ciebie, Trójco wieczna, zawsze pragnąca Cię widzieć, w świetle Twego światła.
Zakosztowałam i światłem mojego umysłu w świetle Twoim ujrzałam Twoje przepastne głębiny, Trójco wieczna, i piękno Twojego stworzenia. A oglądając siebie w Tobie, ujrzałam, że jestem Twoim obrazem. Bo ze swej mocy, wiekuisty Ojcze, i mądrości, którą jest Syn Twój Jednorodzony, udzieliłeś mi rozumu; a Duch Święty, który od Ciebie i od Syna pochodzi, dał mi wolę i zdolność kochania Ciebie.
Ty, wiekuista Trójco, jesteś Stwórcą, a ja stworzeniem. W świetle odrodzenia, które dokonałeś we mnie przez krew Syna Twego jedynego ujrzałam, że rozmiłowałeś się w piękności Twego tworu.
O przepaści, O Trójco Boska i wieczna, o morze głębokie! Cóż mogłeś mi dać więcej nad siebie samego? Jesteś ogniem, który zawsze płonie i nie gaśnie nigdy. Jesteś ogniem, który swoim żarem spala wszelką miłość własną duszy. Jesteś ogniem, który topi wszelki lód i który oświeca wszelki umysł: w Twoim świetle dałeś mi poznać Twoją prawdę.
W blasku tego światła poznaję Ciebie, dobro najwyższe, dobro ponad dobrami, dobro błogosławione i niepojęte, dobro bezcenne, piękności nad pięknościami, mądrości nad mądrościami. Mądrości sama! Ty, chlebie aniołów, z żarem miłości oddałeś się ludziom.
Jesteś szatą, która okrywa moją nagość, jesteś pokarmem, który swoją słodyczą żywi zgłodniałych. Jesteś słodyczą bez śladu goryczy, o Trójco wieczna.
|
|
|
|
W.
Wzywasz mnie, o Panie, i idę.
W.
Nie przychodzę do Ciebie dla własnych mych zasług, / lecz jedynie dzięki Twemu miłosierdziu, alleluja.
K.
Ojcze Przedwieczny, przyjmij daninę mego życia / na intencję ciała Kościoła.
W.
Nie przychodzę do Ciebie dla własnych mych zasług, / lecz jedynie dzięki Twemu miłosierdziu, alleluja.
Ant.
W środku nocy rozległo się wołanie: * Oto Oblubieniec przychodzi; wyjdźcie na spotkanie Chrystusa Pana, alleluja.
Pieśń (Syr 39, 13-16a)
Jakże wspaniałe są dzieła Twoje, Panie
Bogu niech będą dzięki za to, że pozwala nam roznosić po wszystkich miejscach woń Jego poznania (2 Kor 2, 14)
Słuchajcie mnie, pobożni synowie, i rozwińcie się *
jak róża rosnąca nad strumieniem wody!
Jak Liban wydajcie woń przyjemną *
i zakwitnijcie jak lilia!
Mocnym głosem pieśń zaśpiewajcie, *
wysławiajcie Pana za wszystkie Jego dzieła!
Oddajcie chwałę Jego imieniu, †
pieśnią Go wywyższajcie *
przy dźwięku harf i wszelkich instrumentów,
A uwielbiając Go tak mówcie: *
"Wszystkie dzieła Pana są bardzo piękne!"
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Pieśń (Iz 61, 10 - 62, 5)
Radość Nowego Jeruzalem
Ujrzałem Miasto Święte - Jeruzalem Nowe, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swojego męża (Ap 21, 2)
Tak bardzo weselę się w Panu, *
dusza moja raduje się w moim Bogu,
Gdyż odział mnie szatami zbawienia *
i okrył płaszczem sprawiedliwości,
Jak oblubieńca, który wkłada zawój, *
jak oblubienicę zdobną w swe klejnoty.
Tak jak ziemia wydaje swoje plony, *
jak ogród rozplenia swe zasiewy,
Tak Pan Bóg sprawi, że sprawiedliwość się rozmnoży *
i składane Mu będą hołdy wobec wszystkich narodów.
Ze względu na Syjon nie umilknę, *
ze względu na Jeruzalem nie spocznę,
Aż jej sprawiedliwość wzejdzie jak zorza *
i jak pochodnia zapłonie jej zbawienie.
Wtedy twoją sprawiedliwość ujrzą narody *
i chwałę twoją wszyscy królowie.
I nazwą cię nowym imieniem *
nadanym przez usta Pana.
Będziesz wspaniałą koroną w rękach Pana, *
diademem królewskim w dłoni twego Boga.
Nie będą więcej mówić o tobie "Porzucona", *
już nie powiedzą o twej krainie "Spustoszona",
Raczej cię nazwą "Moje w niej upodobanie", *
a twoją krainę "Poślubiona",
Bo spodobałaś się Panu *
i twoja kraina otrzyma męża.
Gdyż jak młodzieniec poślubia dziewicę, *
tak twój Budowniczy poślubi ciebie,
I jak oblubieniec cieszy się z oblubienicy, *
tak Bóg twój rozraduje się tobą.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Pieśń (Iz 63, 7-9)
Bóg Wybawiciel z ucisku
Sławić będę dobrodziejstwa Pana, *
chwalebne Jego czyny.
Wszystko, co nam Pan wyświadczył, *
i wielką dobroć dla domu Izraela,
Jaką nam okazał w swoim miłosierdziu *
i według mnóstwa łask swoich.
Powiedział On: Na pewno ci są moim ludem, *
synami, którzy Mnie nie zawiodą.
I stał się ich wybawicielem *
w każdym ich ucisku.
W miłości swej i łaskawości *
On sam ich wykupił.
On wziął ich na siebie i nosił *
przez wszystkie dni przeszłości.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
W środku nocy rozległo się wołanie: / Oto Oblubieniec przychodzi; wyjdźcie na spotkanie Chrystusa Pana, alleluja.
K.
Wychodzisz, Panie, naprzeciw sprawiedliwych, alleluja.
W.
Tych, którzy nie zapominają dróg Twoich, alleluja.
|
|
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
|
Mt 25, 1-13
|
Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść: "Królestwo niebieskie podobne będzie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie oblubieńca. Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych. Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. Roztropne zaś razem z lampami zabrały oliwę w naczyniach. Gdy się oblubieniec opóźniał, zmorzone snem wszystkie zasnęły.
Lecz o północy rozległo się wołanie: Oblubieniec idzie, wyjdźcie mu na spotkanie. Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy.
A nierozsądne rzekły do roztropnych: Użyczcie nam swej oliwy, bo nasze lampy gasną.
Odpowiedziały roztropne: Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie. Gdy one szły kupić, nadszedł oblubieniec. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną i drzwi zamknięto.
W końcu nadchodzą i pozostałe panny, prosząc: Panie, panie, otwórz nam.
Lecz on odpowiedział: "Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was. Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny".
Po odczytaniu Ewangelii można dołączyć homilię wziętą z pism Ojców Kościoła; może ją także wygłosić przewodniczący albo wyznaczony przez przełożonego kapłan.
Błogosławieństwo i chwała,
mądrość i dziękczynienie,
cześć, moc i potęga Bogu naszemu na wieki. Amen.
Módlmy się.
Wszechmogący Boże, święta Katarzyna ze Sieny rozważając Mękę Pańską i służąc Twojemu Kościołowi, płonęła miłością ku Tobie, † spraw za jej wstawiennictwem, * abyśmy się zjednoczyli z misterium Chrystusa i radowali się z objawienia Jego chwały.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
We wspólnym odprawianiu oficjum:
K. Błogosławmy Panu.
W. Bogu niech będą dzięki.
|
|
