Pan mnie pouczył i zrozumiałem; wtedy przejrzałem ich postępki.

Ja zaś jak potulny baranek, którego prowadzą na zabicie, nie wiedziałem, że powzięli przeciw mnie zgubne plany: «Zniszczmy drzewo w pełni jego sił, zgładźmy go z ziemi żyjących, a jego imienia niech już nikt nie wspomina!»

Lecz Pan Zastępów jest sprawiedliwym sędzią, bada nerki i serce. Chciałbym zobaczyć Twoją pomstę na nich, albowiem Tobie powierzam moją sprawę.

Błogosławieni, którzy w sercu dobrym i szlachetnym

               zatrzymują słowo Boże

i wydają owoc dzięki swojej wytrwałości.

Wśród tłumów słuchających Jezusa odezwały się głosy: «Ten prawdziwie jest prorokiem». Inni mówili: «To jest Mesjasz». «Ale – mówili drudzy – czyż Mesjasz przyjdzie z Galilei? Czyż Pismo nie mówi, że Mesjasz będzie pochodził z potomstwa Dawidowego i z miasteczka Betlejem, skąd był Dawid?» I powstał w tłumie rozłam z Jego powodu. Niektórzy chcieli Go nawet pojmać, lecz nikt nie podniósł na Niego ręki.

Wrócili więc strażnicy do arcykapłanów i faryzeuszy, a ci rzekli do nich: «Czemu go nie pojmaliście?»

Strażnicy odpowiedzieli: «Nigdy jeszcze nikt tak nie przemawiał jak ten człowiek».

Odpowiedzieli im faryzeusze: «Czyż i wy daliście się zwieść? Czy ktoś ze zwierzchników lub faryzeuszy uwierzył w Niego? A ten tłum, który nie zna Prawa, jest przeklęty».

Odezwał się do nich jeden spośród nich, Nikodem, ten, który przedtem przyszedł do Niego: «Czy Prawo nasze potępia człowieka, zanim go wpierw nie przesłucha i nie zbada, co on czyni?»

Odpowiedzieli mu: «Czy i ty jesteś z Galilei? Zbadaj i zobacz, że żaden prorok nie powstaje z Galilei».

I rozeszli się – każdy do swego domu.

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Albowiem z postanowienia Twojej Opatrzności * obok krzyża Syna stanęła wierna Matka, * wypełniając starodawne proroctwa * i dając nowe przykłady życia. * Tam Najświętsza Panna jaśnieje jako nowa Ewa, * jak bowiem niewiasta przyczyniła się do śmierci, * tak również niewiasta przyczyniła się do życia. * Tam, przygarniając z macierzyńską miłością ludzi przez grzech rozproszonych * i znów zgromadzonych w jedno przez śmierć Chrystusa, * dopełnia tajemnicy Matki Syjonu. * Tam stała się wzorem Oblubienicy Kościoła, * który wpatrzony w nieustraszoną Dziewicę, * dochowuje nienaruszonej wiary danej Oblubieńcowi, * nieugięty groźbami ani nie złamany prześladowaniem.

Dlatego zjednoczeni z chórami Aniołów, * wysławiamy Ciebie, jednym głosem wołając...