|
Czytelnia
25 listopada
Błogosławiona Elżbieta zwana Dobrą, dziewica
Elżbieta urodziła się 25 listopada 1386 r. w Waldsee w Górnej Szwabii. Jej rodzicami byli Hans i Anna Achlerowie. Wychowali ją w pobożnej atmosferze; matka chętnie przekazywała małej Elżbiecie opowieści ewangeliczne. Już w dzieciństwie dziewczynka odznaczała się szczególnym nabożeństwem do męki Chrystusa. W wieku 14 lat wstąpiła do Trzeciego Zakonu św. Franciszka. Pragnąc dalszego rozwoju duchowego, obrała za swojego spowiednika Konrada Kügelina, przełożonego kanoników z Waldsee. Dzięki jego prowadzeniu wraz z kilkoma innymi tercjarkami franciszkańskimi w 1403 r. nabyła dom w Reute na obrzeżach Waldsee. Kobiety pragnęły głębiej realizować swoje franciszkańskie powołanie.
Wspólnota ta była pierwszym tego rodzaju klasztorem Zakonu Franciszkańskiego, jako że w tamtym okresie tercjarze w zakonach żebraczych nie mogli jeszcze składać ślubów. Elżbieta poświęciła swoje życie modlitwie i służbie, pracowała w kuchni klasztornej i w ogrodzie, gdzie spędzała długie godziny na rozważaniu Bożych tajemnic.
Słynęła z gościnności, z jaką przyjmowała przybywających do niewielkiego klasztoru. Troszczyła się także o ubogich, którzy przychodzili na furtę prosząc o pomoc. Jej miłość do Najświętszego Sakramentu była tak wielka, że przez ostatnich 12 lat życia karmiła się jedynie Komunią świętą. Według zachowanych przekazów, na jej głowie widać było ślady korony cierniowej, a na jej ciele - ślady biczowania. Chociaż stygmaty pojawiały się na jej rękach tylko czasami, Elżbieta zawsze czuła ból tych ran. Obdarzona była także darem przepowiadania przyszłości - zapowiedziała wybór papieża Marcina V i koniec Wielkiej Schizmy Zachodniej.
Zmarła w 34. rocznicę swoich urodzin w roku 1420. Pochowano ją w kościele parafialnym w Reute. Życie Elżbiety opisał Konrad, jej spowiednik. Kult rozpoczął się jednak dopiero po roku 1623, kiedy to ówczesny przełożony kanoników w Waldsee nakazał otwarcie grobu Elżbiety; po tym wydarzeniu za jej wstawiennictwem zaczęły się dokonywać liczne cuda. Papież Klemens XIII oficjalnie zaaprobował kult Elżbiety 19 czerwca 1766 r.
|
Ostatnia aktualizacja: 17.11.2024
Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Aleksandrii, w Egipcie - św. Piotra, biskupa i męczennika. Mówi o nim w swej Historii Euzebiusz, a wspominają święci Atanazy i Epifaniusz. Stolicę biskupią objął w roku 300. Natomiast wedle wszelkiego prawdopodobieństwa śmierć męczeńską poniósł w roku 311, pod sam koniec wielkich prześladowań. Na Wschodzie nazywano go dlatego "pieczęcią męczenników".
W Eymen pod Walencją, we Francji - bł. Beatryczy z Ornacieu. W trzynastym roku życia wstąpiła do kartuzji. W roku 1301 wysłano ją na założenie nowego domu zakonnego. Bezskutecznie walczyła tam z niedostatkiem. Zmarła z wycieńczenia w roku 1303. Jej biografię sporządziła współczesna jej Małgorzata z Oingt. Kult zaaprobował w roku 1869 Pius IX.
oraz:
bł. Humilisa, zakonnika (+ 1637); św. Merkuriusza z Cezarei Kapadockiej, żołnierza i męczennika (+ poł. III w.); św. Mojżesza z Rzymu, prezbitera i męczennika (+ 251) |
|