|
Czytelnia
5 listopada
Święty Gerald, biskup
Gerald urodził się około roku 1080 (lub 1070), prawdopodobnie w szlacheckiej rodzinie. Jako młody chłopiec został kanonikiem regularnym. Około roku 1101 przyjął święcenia kapłańskie. W 1105 r. został wybrany przeorem opactwa Cassan nieopodal Roujan na południu Francji. Opactwu przywrócił dawną świetność, stawiając wiele nowych budynków, w tym szpital. Opat Gerald był bardzo pobożny i poświęcał wiele czasu biednym, a zwłaszcza chorym.
W 1121 r. został biskupem Beziers (obecna archidiecezja Montpellier). Był człowiekiem odznaczającym się podziwu godną szczerością i prostotą. Wiele wysiłku włożył w niesienie ulgi ubogim, wydawał na ich wsparcie całe przychody diecezji. Dlatego w obrazach i rzeźbach rozpoznać go można jako biskupa przedstawianego razem z jałmużnikiem.
Zmarł 5 listopada 1123 roku i zgodnie ze swoją wolą został pochowany w katedrze obok św. Afrodyzjusza, pierwszego biskupa Beziers. Jego relikwie zostały przeniesione w 1259 r. do nieistniejącego już klasztoru św. Klary i tam odbierały cześć aż do czasów wojen religijnych. Rozproszone najpierw przez hugenotów (1562), zostały całkowicie zniszczone w roku 1793, podczas rewolucji francuskiej.
W Roujan zachował się srebrny pierścień św. Geralda, uważany za cudowny, ponieważ przywrócił wzrok wielu dzieciom. Niestety, został on skradziony w 1980 r. Św. Gerald jest patronem Puissalicon, miejsca swojego urodzenia. Jego imię nosi francuskie miasteczko Saint-Guiraud (w Langwedocji).
W ikonografii przedstawiany jest jako biskup rozdający jałmużnę. Jego atrybutem jest mitra, pastorał, księga, jałmużniczka.
|
|
Ostatnia aktualizacja: 14.10.2024

Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Lyonie, we Francji - bł. Gomidasa Keumurdżiana, męczennika. Był synem ormiańskiego kupca z Konstantynopola i sam wykonywał zrazu ten zawód. Był żonaty i miał siedmioro dzieci. W roku 1685 został kapłanem. Jako taki opowiadał się stale za jednością z Rzymem. Naraziło go to na prześladowania ze strony duchowieństwa monofizyckiego. Kilka razy uchodził i krył się. Wykorzystując ten czas, sporządził wierszowaną wersję Dziejów Apostolskich, a potem napisał historię prześladowania. W końcu sam został uwięziony i oskarżony o to, że jest "Frankiem". Zachęcany do odstępstwa i złożenia monofizyckiego wyznania, okazał się nieustraszonym. Umęczono go w roku 1707. Ambasador Francji wywiózł jego ciało do Lyonu. Męczennika, czczonego zwłaszcza przez Ormian, beatyfikował w roku 1929 Pius XI.
W Hung-Yeu, w Wietnamie - św. Dominika Mau, męczennika. Gdy sędzia próbował go zmiękczyć obietnicami, powiedział: "Po cóż te zabiegi? Czy sądzisz, że masz do czynienia z dziećmi, które dadzą się nastraszyć i obrażą Boga?" Ścięto go w roku 1862. Razem z dwudziestoma innymi, wikariuszem generalnym i wiernymi różnych stanów, beatyfikowano go w roku 1951.
oraz:
świętych męczenników Domnina, Teotyma, Filoteusza i Sylwiana (+ 307); św. Fibicjusa, opata i biskupa (+ VI w.); św. Letusa, prezbitera (+ ok. 875); św. Magnusa, biskupa (+ ok. 550) |

|