WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

28 września
Baruch, prorok

Zobacz także:

Prorok Baruch
Baruch, prorok Starego Testamentu, był synem Neriasza, a uczniem i wiernym towarzyszem proroka Jeremiasza. To on spisywał jego groźby i nie bez narażania się odczytywał je ludowi. Gdy zwój zniszczono, spisywał je na nowo. Zebrał też w jedno sporo uwag biograficznych, rozrzuconych po różnych miejscach. Z Jeremiaszem dzielił niebezpieczeństwa, pocieszany przez proroka. Po zburzeniu Jerozolimy na jesieni 586 r. przed Chr. zawleczono go wraz z mistrzem do Egiptu. Był świadkiem męczeńskiej śmierci nauczyciela, ukamienowanego w Egipcie.
Żydowski historyk Józef Flawiusz utrzymuje, że ostatnie lata Baruch spędził w Babilonie. Na pewno miał niemały udział w redagowaniu Księgi Jeremiasza. Jako bardziej dyskusyjny przedstawia się problem księgi opatrzonej jego własnym imieniem - Księgi Barucha. Nie dochował się jej oryginał hebrajski, znamy ją więc z późnej redakcji greckiej, która u Żydów nie weszła do kanonu ksiąg świętych. Jest niewątpliwie utworem złożonym, zawierającym różne dokumenty. Nastręczają one biblistom wiele nierozwiązanych do dziś pytań. Osobny problem stanowi przy tym dołączony do niej List Jeremiasza.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

Biblia Tysiąclecia
Księga Barucha
Biblia Tysiąclecia
Wstęp do Księgi Barucha
 
Michał Wojciechowski
Wiara w obliczu przeciwności
ks. Marcin Gęsikowski
Baruch
ks. Zbigniew Niemirski
Bunt prorockiego sekretarza
Encyklopedja Kościelna (1873 r.)
Baruch
 
Anna Świderkówna
Rozmowy o Biblii. Opowieści i przypowieści

Książka jest czwartą częścią cyklu popularnonaukowych opowieści wprowadzających czytelnika w świat biblijny. Łączy przystępną narrację (często nazywaną gawędami) z najwyższej próby warsztatem badawczym. Praca poświęcona jest odrębnemu gatunkowi literackiemu, występującemu w Biblii, tj. przypowieściom. Bohaterami są m.in. Józef i jego bracia, Rut, Tobita i Tobiasz, Jonasz. Książka przeznaczona jest dla wszystkich zainteresowanych historią czasów biblijnych i korzeniami cywilizacji chrześcijańskiej.
ks. Piotr Ślęczka SDS
Historie powołań biblijnych

Pan Bóg powoływał różnych ludzi i na różne sposoby. Inaczej wyglądało powołanie Abrahama, jeszcze inaczej Jeremiasza, Eliasza czy Dawida. Z innych powodów powołał do grona Apostołów Piotra, Jakuba i Jana, a z jeszcze innych Pawła czy choćby Samarytankę, która miała 7 mężów. Historia powołań bohaterów Starego i Nowego Testamentu do wypełniania woli Bożej to historia powołania. W każdym z nich współczesny człowiek odnajduje siebie i historię swojej drogi do Boga, a Bóg Abrahama Izaaka i Jakuba jest też Bogiem Kowalskiego, Nowackiego i Iksińskiego i działa w podobny sposób w całej historii zbawienia.
ks. Roman Bogacz
Cuda w Starym Testamencie

Cud w znaczeniu biblijnym to znak Bożego działania. Autor odkrywa przed Czytelnikami starotestamentowe pojęcie cudu najbardziej widoczne przy wydarzeniach związanych z wyjściem z Egiptu, wędrówką przez pustynię i wprowadzeniem do Ziemi Obiecanej, a także działalnością proroków Eliasza i Elizeusza. W duchu wiary podejmuje próbę racjonalnego wyjaśnienia niezwykłych biblijnych opisów.
ks. Tomasz Jelonek
Prorocy Starego Testamentu

Działalność prorocką kojarzy się powszechnie z przepowiadaniem przyszłości i religijnymi uniesieniami. Tymczasem nie to jest istotą profetyzmu biblijnego, zjawiska, które na tle zewnętrznie podobnych zjawisk starożytnego Wschodu, jawi się jako o wiele głębsze i niepowtarzalne. Książka to stanowi próbę kompleksowego ujęcia zagadnienia profetyzmu. Autor pragnie przybliżyć czytelnikowi, kim jest starotestamentowy prorok i jaka jest jego misja, osadzając działalność prorocką w kontekście historycznym i ukazując zapożyczenia i zasadnicze różnice w stosunku do działalności wróżbitów, znanych na starożytnym Wschodzie.
Lech Z. Niekrasz
"...który mówił przez proroków",
czyli Stary Testament w Ewangeliach

Czytając Ewangelie, nie trudno zauważyć, że odwołują się one do Starego Testamentu, zwłaszcza w sprawach niewypłacania zarobków, oszustwa, lichwiarstwa, przekupstwa sędziów itp. Autor w sposób popularno-naukowy wyjaśnia fragmenty Starego Testamentu zawarte w Nowym Testamencie, ukazując ich wypełnienie w osobie Jezusa Chrystusa.
Gianfranco Ravasi
Twarze Biblii

Na stronach tej książki proponujemy galerię portretów biblijnych. Pojawią się w niej święci, patriarchowie, prorocy, mędrcy, apostołowie i wiele skromniejszych postaci, naznaczonych ograniczeniami podobnymi do tych, jakie charakteryzują mężczyzn i kobiety wszystkich czasów i krajów. Będą to postaci polityczne (król Achaz), ministrowie (Sebna i Eliakim) albo rzymscy urzędnicy cesarscy (Kwiryniusz i Publiusz); pojawią się także niewolnicy (Onezym). Będą portrety osób symbolicznych (Enoch, Hiob lub Magowie), a także osobnicy prawie nieznani (mędrzec Agur, prorok Agabos lub kłótliwe Ewodia i Syntycha). Książka przekształca się więc w rodzaj świętej historii widzianej z naszej perspektywy, z punktu widzenia ludzkich bohaterów, których losy skrzyżowały się z obecnością Boga 0 czasem tajemniczą, innym razem chwalebną.

Ostatnia aktualizacja: 31.08.2014


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Fuldzie, w Niemczech - św. Lioby, benedyktynki. Była krewną św. Bonifacego i na jego wezwanie przybyła z Anglii wspierać go w pracy misyjnej. Została najpierw ksienią w Bischofsheim. Zmarła około roku 782 w Schornsheim koło Moguncji. Pochowano ją w pobliżu wielkiego misjonarza i męczennika. Ostała się cząstka ich wzniosłej korespondencji.

W Salzburgu, na pograniczu Austrii i Bawarii - św. Tymona, biskupa. Wychowywał się w klasztorze w Niederalteich. Arcybiskup Salzburga wezwał go na opata do swego miasta. W czasie walk o inwestyturę musiał uciekać. Przebywał wówczas w opactwie w Hirsau. Potem wrócił do Salzburga, gdzie w roku 1090 wyniesiono go na stolicę arcybiskupią. Gdy książę Bawarii przeszedł do obozu cesarskiego, dostał się do niewoli. Uciekłszy z niej, przystał do krzyżowców. Zmarł prawdopodobnie w roku 1100. Wczesne legendy uważały go za męczennika.

oraz:

bł. Bernardyna z Feltre, prezbitera i zakonnika (+ 1494); św. Eksuperiusza, biskupa (+ ok. 411); św. Eustochii, dziewicy (+ 419); św. Prywata, męczennika (+ ok. 222); św. Salomona, biskupa (+ ok. 450); św. Sylwina, biskupa (+ V w.)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG