WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

25 października
Święci męczennicy Chryzant i Daria

Zobacz także:

Święci Chryzant i Daria
W oparciu o inskrypcje w Passio można przyjąć, że Chryzant przybył do Rzymu na studia. Nawróciwszy się, przywiódł do Chrystusa westalkę Darię oraz innych mieszkańców. Podczas prześladowania za czasów cesarza Numeriana zostali oni pochwyceni i skazani na śmierć. Wyrok wykonano w sposób okrutny - wrzucono ich do dołu powstałego po nieużywanym akwedukcie przy via Salaria i tam żywcem zasypano ziemią oraz kamieniami. Śmierć ponieśli w 283 lub 284 r. Ci egipscy męczennicy są patronami sędziów.
Według innych podań Chryzant, który był synem senatora, przypadkowo przeczytał Ewangelię i zapragnął zostać chrześcijaninem. Kiedy ojciec dowiedział się, że syn przyjął chrzest, chciał go siłą odwieść od wiary. Najpierw więził go i głodził, a następnie sprowadził do niego prostytutki. Kiedy nic nie osiągnął i syn dalej uparcie trwał w wierze, postanowił zmusić go do małżeństwa z westalką Darią. Efekt był taki, że Chryzant nawrócił Darię. Żeby uspokoić ojca, pobrali się, ale trwali w dziewiczym małżeństwie.
Opis męczeństwa jest podobny jak wyżej, z jednym uzupełnieniem, że chrześcijanie zostali zasypani żywcem, kiedy zebrali się, by sprawować Eucharystię.

W ikonografii przedstawia się św. Chryzanta jako rzymskiego młodzieńca z palmą w dłoni. Czasami jako rycerza Chrystusa w wianku na głowie. Jego atrybutami są: chorągiew, kamienie, korona, tarcza.
Św. Daria ukazywana jest w sztuce religijnej jako matrona rzymska z palmą w jednej, a z księgą w drugiej ręce. Jej atrybutami są: kamienie, korona, lew.



Ostatnia aktualizacja: 30.09.2013


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Brescii, we Włoszech - św. Gaudentego, biskupa. Przyjaźnił się ze św. Ambrożym, a w obronie Jana Chryzostoma jeździł do Konstantynopola. Pozostawił po sobie nieco pism, zwłaszcza homilie. Zmarł około roku 410. Był zapewne czczony w swej diecezji, ale do kalendarzy bardziej powszechnych wpisano go dopiero w wieku XIII.

W Ivrei, w północnych Włoszech - bł. Tadeusza Machar, biskupa. W roku 1482 mianowano go pasterzem irlandzkiej diecezji w Cork. Potem powierzono mu także biskupstwo w Cashel. W jednym i drugim natrafił na sprzeciwy i opozycję. Postanowił wówczas wybrać się jako pielgrzym do Rzymu. Wędrował nierozpoznany i dopiero gdy zmarł w schronisku z wycieńczenia, dowiedziano się, że pielgrzymem jest biskup. Lud, poruszony jego historią, otoczył go natychmiast czcią. Zaaprobował ją w roku 1895 Leon XIII.

oraz:

świętych męczenników Chrystiana i Kryspina (+ 285); świętych męczenników Cyryna i Antonina (+ III w.); św. Hilarego, biskupa (+ ok. 535); świętych męczenników Kryspina i Kryspiniana (+ III/IV w.); świętych meczenników Martyriusa i Marcjana (+ ok. 351); św. Miniasa, żołnierza, męczennika (+ III/IV w.); świętych męczenników i diakonów Prota i Januarego (+ III/IV w.)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG