WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

6 października
Święty Brunon Kartuz, opat

Zobacz także:

Święty Brunon
Brunon urodził się w Kolonii około 1030 r. Pochodził ze znakomitej rodziny. Po ukończeniu szkół na miejscu udał się do Reims, gdzie była głośna szkoła katedralna. Następnie udał się do Tours, gdzie za nauczyciela miał słynnego wówczas Berengariusza. W roku 1048 powrócił do Kolonii, gdzie został kanonikiem przy kościele św. Kuniberta. Ok. roku 1055 przyjął święcenia kapłańskie. W rok potem powołał go do siebie biskup Reims, Manasses I, by prowadził mu szkołę katedralną. Pozostał tu 20 lat (1056-1075). Z jego szkoły wyszło wielu wybitnych mężów owych czasów. W roku 1075 arcybiskup Reims mianował Brunona swoim kanclerzem. Kiedy Brunon wystąpił przeciw niemu z powodu symonii, stracił urząd, majątek i musiał opuścić miasto. Wrócił do Reims w 1080 r., gdzie zaproponowano mu biskupstwo; nie przyjął jednak tej godności.
Wkrótce z dwoma towarzyszami opuścił Reims i udał się do opactwa cystersów w Seche-Fontaine, by poddać się kierownictwu św. Roberta. Po pewnym jednak czasie opuścił wspomniany klasztor i w towarzystwie 8 uczniów udał się do Grenoble. Tam św. Hugo przyjął swojego mistrza z wielką radością i jako biskup oddał mu w posiadanie odległą od Grenoble o 24 kilometry pustelnię, zwaną Kartuzją. Tutaj w roku 1084 Bruno urządził sobie mieszkanie. Zbudowano również skromny kościółek. Konsekracji kościółka i poświęcenia klasztoru oraz uroczystego wprowadzenia do niego zakonników dokonał św. Hugo. Klasztor niebawem tak się rozrósł, że otrzymał nazwę "Wielkiej Kartuzji" (La Grande Chartreuse). Osada ta stała się kolebką nowego zakonu - kartuzów.
W 1090 r. Bruno został wezwany do Rzymu przez swojego dawnego ucznia - papieża bł. Urbana II - na doradcę. Bruno zabrał ze sobą kilku towarzyszy i z nimi zamieszkał przy kościele św. Cyriaka. W tym czasie na Rzym najechał antypapież i bł. Urban wraz z Brunonem musieli chronić się ucieczką pod opiekę króla Normanów, Rogera. Daremnie Bruno błagał papieża, by mu pozwolił wrócić do Francji. Papież zgodził się jedynie, by mnich założył nową kartuzję w Kalabrii. Król Roger chętnie ofiarował mu ustronne miejsce, zwane La Torre. Tu z pomocą arcybiskupa Reggio Calabria wystawiono nową kartuzję w roku 1092, która istnieje do dziś. W pobliskim San Stefano in Bosco Bruno stworzył jej filię. Tam zmarł 6 października 1101 r.
Jego śmiertelne szczątki pochowano w kościele opactwa. W roku 1513 znaleziono je jeszcze nienaruszone. Obecnie kości Brunona znajdują się w trumience wraz z relikwiami jego następcy. Jego kanonizacja nie odbyła się nigdy uroczyście. Na oddawanie św. Brunonowi kultu pozwolił Leon X w roku 1514. Grzegorz XV rozszerzył jego kult w 1623 r. na cały Kościół. Św. Brunon jest patronem kartuzów.

W ikonografii św. Brunon przedstawiany jest w białym habicie kartuzów. Jego atrybutami są: gałązka oliwna, globus, krzyż, mitra i pastorał u stóp, palec przy ustach, czaszka.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

Jan Paweł II
Orędzie z okazji 900-lecia śmierci św. Brunona
wiara.pl
Zakonnik z ostrym dowcipem
Encyklopedja Kościelna (1873 r.)
Bruno święty kartuz
Żywoty Świętych Pańskich (1937 r.)
Żywot św. Brunona, założyciela zakonu
ks. Władysław Hozakowski
Św. Brunon, założyciel kartuzów
Litania do św. Brunona z Kolonii
 
s. Bruna od Maryi
Św. Bruno z Kolonii, założyciel zakonu kartuzów

Święty Bruno z Kolonii nie jest u nas zbyt znanym świętym. Jego imię znają przede wszystkim ci, których interesuje Zakon Kartuzów i jego charyzmat oraz historia tej bardzo ciekawej wspólnoty monastycznej. Święty ten nie jest typowym założycielem wspólnoty życia konsekrowanego. Jego życie było bardzo zmienne, jego większą część spędził jako kapłan diecezjalny i wykładowca w Reims. Okres pustelniczy i tworzenie zakonu przypadają na późne lata życia. W samotności spędził ich najwyżej kilkanaście, z przerwami na podróże i pracę w Rzymie dla papieża Urbana II. Droga duchowa św. Brunona to przykład jak wierność Bogu i całkowite poddanie jego woli potrafi niezwykle i zaskakująco owocować oraz jak Pan potrafi odpowiadać na głębokie ludzkie pragnienie kontemplacji.
ks. Piotr Karpiński
Św. Bruno z Kolonii

Wybitny filozof i teolog, mistrz szkoły katedralnej w Reims, kształcącej elity średniowiecznej Europy. Po okresie aktywnego uprawiania nauki i zaangażowania w działalność Kościoła odkrył powołanie pustelnicze. Porzucił dotychczasowy tryb życia i wraz z towarzyszami założył erem w Alpach francuskich, koło Grenoble, dając początek późniejszemu zakonowi pustelniczemu Kartuzów.
 
Strona o kartuzach (1)
Strona o kartuzach (2)
GloriaTV
Benedykt XVI u kartuzów (format video)
ks. Stefan Leśniewski
Pokartuski pejzaż
 
Nathalie Nabert
Zaproszenie do ciszy - 100 modlitw kartuzów

Po raz pierwszy modlitwy mnichów kartuskich ukazują się naszym oczom. Szeptane od wieków w tajemnicy i ciszy zakonnej celi modlitwy są cennym darem, który stawia nas, w każdej chwili naszego życia, przed obliczem Boga, wobec nas samych, w przestrzeni wierności, miłości, zaufania i nadziei.
Mnich z Zakonu Kartuzów
Życie w bliskości Chrystusa

Przez milczenie i modlitwę, przez nieustanną medytację słów Pisma Świętego i intensywne uczestnictwo w życiu liturgicznym, kartuzi z każdym dniem coraz głębiej wchodzą w tajemnicę Boga. Ich życie stopniowo upodabnia się do tajemnicy krzyża i zmartwychwstania Chrystusa. Takie jest ich powołanie i pragnienie.

Ostatnia aktualizacja: 30.09.2013


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Lambach, w Austrii - św. Adalberona, biskupa Würzburga. W roku 1040 wstąpił na stolicę biskupią po swym wuju Brunonie. Wychowany wśród mnichów, rychło przystąpił do reformy klasztorów. Został też wciągnięty w sprawy cesarstwa. Ale w pierwszym okresie walki o inwestyturę zachowywał neutralność. Potem uczestniczył w zebraniu, które uchwaliło depozycję Henryka IV. Musiał tedy uchodzić z diecezji, a później wpadł w ręce cesarza. Henryk IV uszanował starca i tylko zesłał go do opactwa, które ufundował ojciec biskupa. Tam Adalberon zmarł w roku 1090. Jego kult zaaprobował w roku 1883 Leon XIII.

W Arvieres, we Francji - św. Artalda, biskupa. W roku 1120 wstąpił do kartuzów. Gdy obrano go biskupem w Belley, uszedł w góry. Odszukano go jednak i przynaglono do przyjęcia godności. W roku 1190 z uwagi na wiek papież zwolnił go z obowiązków. Zmarł w roku 1206.

oraz:

św. Magnusa, biskupa (+ VII w.); św. Romana z Auxerre, biskupa (+ ok. 550); św. Wiary (+ III w.)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG