WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Zajrzyj też na półkę:
Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

20 maja
Święty Bernardyn ze Sieny, prezbiter

Święty Bernardyn ze Sieny
Bernardyn urodził się w rodzinie szlacheckiej 8 września 1380 r. w Massa Marittima (nieopodal Sieny w Toskanii), kilka miesięcy po śmierci najsłynniejszej sienenki, św. Katarzyny, tercjarki dominikańskiej. Kiedy miał zaledwie 3 lata, stracił matkę, trzy lata później został osierocony także przez ojca, który był gubernatorem miasteczka. Na wychowanie wziął go do siebie zamożny stryj, zamieszkały w Sienie, który opłacił mu naukę. W szkole parafialnej ukończył nauki podstawowe, a w latach 1396-1399 studiował prawo na uniwersytecie w Sienie. Równocześnie studiował Pismo święte i teologię. Po otrzymaniu licencjatu z prawa kanonicznego zapisał się do Konfraterni Najświętszej Maryi. Celem tego bractwa było wewnętrzne doskonalenie się oraz posługiwanie chorym w czasie zarazy. W czasie epidemii dżumy Bernardyn, wspomagając innych, sam się zaraził i cudem wyszedł z choroby. Później opiekował się swoją niewidomą 90-letnią stryjenką.
W 1402 r. wstąpił do franciszkanów w Sienie. W rok potem (8 września) złożył śluby zakonne, a po kolejnym roku (8 września 1404 r.) otrzymał święcenia kapłańskie. Przełożeni przeznaczyli go do małego klasztoru, położonego na wzgórzu w pobliżu Sieny, w Capiola. Tu spędził 12 lat. Korzystając z wolnego czasu, pilnie studiował Pismo święte i ojców Kościoła oraz dzieła teologiczne, zwłaszcza św. Bonawentury. Równocześnie dał się poznać jako dobry kaznodzieja, dlatego chętnie go zapraszano z kazaniami do okolicznych kościołów. Te właśnie kazania wyrobiły mu tak wielką sławę, że w roku 1417 mianowano go kaznodzieją na całą Italię.
Bernardyn przemierzał Włochy, nawołując do pokuty i zmiany życia. Więcej jednak od słów działały na słuchaczy i widzów jego cnoty: duch zaparcia, pokuty i modlitwy. Sławę jego imienia roznosiły nadto działane przez niego cuda. Według świadectw naocznych świadków na jego kazania garnęły się tak wielkie tłumy, że żaden kościół nie mógł ich pomieścić. Musiał głosić słowo Boże na placach. Kapłani wręcz omdlewali od długich godzin spowiadania, tysiącami rozdawano Komunię świętą. Bernardyn nawracał, godził skłócone małżeństwa, wzbudzał powołania kapłańskie i zakonne. W Piemoncie spotkał się ze św. Wincentym Ferreriuszem. Wielki dominikanin udzielił mu swego błogosławieństwa i zachęcił go do dalszej apostolskiej pracy dla zbawienia dusz.
Bernardyn wyróżniał się szczególnym nabożeństwem do Imienia Jezus. Nosił je wypisane barwnie na tabliczce, aby było z dala widoczne. Każde kazanie rozpoczynał od wezwania tego najsłodszego Imienia. Raz po raz przerywał przemówienie i podnosił tabliczkę w górę, a wszyscy padając na kolana oddawali hołd Imieniu Jezusa. W tym jednak nowym nabożeństwie niektórzy zaczęli dopatrywać się herezji. Oskarżono więc go przed papieżem Marcinem V (1426), a potem także przed papieżem Eugeniuszem IV (1431) i przed ojcami soboru w Bazylei (1438). Bernardyn jednak odniósł wszędzie zwycięstwo nad swoimi przeciwnikami. Papieże darzyli go tak wielkim zaufaniem, że proponowali mu nawet trzykrotnie biskupstwo: w Sienie, w Ferrarze i w Urbino. Zakonnik jednak w swojej pokorze zdołał zawsze od tego zaszczytu się wymówić. Bernardyn w latach 1438-1442 pełnił urząd wikariusza generalnego zakonu. Brał udział w Soborze Florenckim (1439), gdzie działał na rzecz zjednoczenia greckiego Kościoła ortodoksyjnego z katolickim.
W swoim życiu zakonnym Bernardyn bardzo bolał nad tym, że bracia mniejsi tak daleko odeszli od pierwotnej reguły św. Franciszka. Postanowił za wszelką cenę dokonać w swoim zakonie reformy. Zaczął zakładać nowe konwenty w duchu zaplanowanej przez siebie obserwy - stąd jego duchowych synów nazwano obserwantami (Ordo Fratrum Minorum Regularis Observantiae, OFMRegObs). W tej pracy pozyskał sobie uczniów, którzy rozpowszechniali jego ideę. Należeli do nich m.in.: św. Jan Kapistran (+ 1456), św. Jakub z Marchii (+ 1476), bł. Mateusz z Agrigento (+ 1450), bł. Bernardyn z Feltre (+ 1494) i bł. Bernardyn z Fossa (+ 1503). Wkrótce liczba obserwantów przewyższała liczbę franciszkanów konwentualnych.
Zmarł w Aquili (środkowe Włochy) 20 maja 1444 r. i tam go pochowano. W 6 lat po śmierci Bernardyna, 24 maja 1450 roku w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, papież Mikołaj V wobec niezliczonych tłumów dokonał jego kanonizacji. W uroczystości tej wzięło udział około 4000 obserwantów. Bernardyn jest twórcą cennych dzieł teologicznych. Jest patronem bernardynów, Sieny, rodzinnej miejscowości Massa Marittima oraz tkaczy, a także orędownikiem cierpiących na choroby płuc i gardła oraz cierpiących na krwotoki. Wśród bernardynów, sprowadzonych do Polski w 1452 r. przez św. Jana Kapistrana, są także polscy błogosławieni i święci: Szymon z Lipnicy (+ 1482), Jan z Dukli (+ 1481) i Władysław z Gielniowa (+ 1505). Wywarli oni poważny wpływ na życie religijne w Polsce.

W ikonografii Święty przedstawiany jest w habicie bernardyńskim; czasem jako kaznodzieja. Jego atrybutami są: u nóg trzy infuły, których odmówił; otwarta księga; krzyż z monogramem IHS; w ręku monogram IHS w promieniach.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

św. Bernardyn ze Sieny
O złych kapłanach
 
św. Bernardyn ze Sieny
O doskonałości chrześcijańskiej

Pierwsze polskie wydanie pism św. Bernardyna, wybitnego kaznodziei, którego nauki, mimo upływu czasu, nie tracą na aktualności. Ich głównym tematem jest chrześcijaństwo dnia codziennego, potrzeba ciągłego doskonalenia się w miłości Boga i bliźniego.
 
franciszkanie.pl
Św. Bernardyn ze Sieny
Bernardyni
Św. Bernardyn ze Sieny
Święci Pańscy
Św. Bernardyn ze Sieny
Parafia św. Zygmunta w Słomczynie
Św. Bernardyn ze Sieny
wiara.pl
Św. Bernardyn ze Sieny
Polonia Christiana
Św. Bernardyn ze Sieny
Franciszkowe Greccio
Św. Bernardyn ze Sieny
Arkadiusz Nocoń
Bernardyn ze Sieny (format RealAudio)

Przepowiadaniem przeorał całą Italię
Bernardyn ze Sieny - wielki kaznodzieja
Żywoty Świętych Pańskich (1937 r.)
Żywot świętego Bernardyna z Sieny
ks. Władysław Hozakowski
Święty Bernardyn z Siena
Modlitwy św. Bernardyna ze Sieny
 
Adam Bujak
Skarby bernardynów

Niewiele osób zdaje sobie sprawę z wielkiego bogactwa i różnorodności bernardyńskich skarbów - zarówno materialnych, jak i duchowych. Album ten w niespotykany dotąd sposób ukazuje najwybitniejsze z nich. Bardzo szeroka jest skala tej prezentacji: architektura, wnętrza, malarstwo, rzeźba, stolarstwo artystyczne, liturgia, cudowne wizerunki. Dzieła sztuki, zgromadzone w bernardyńskich kościołach i klasztorach, zachwycają nie tylko pięknem, ale też niezwykle bogatym programem teologicznym.
ks. prof. Kazimierz Panuś
Historia kaznodziejstwa

Podejmując lekturę tej książki, czytelnik ma możność popatrzeć na drogę, jaką przebyło kaznodziejstwo katolickie od posługi słowa Apostołów do nauczania Jana Pawła II. Wśród doktorów Kościoła są wymieni znakomici kaznodzieje Kościoła Wschodniego: święci Bazyli Wielki, Grzegorz z Nazjanzu.

Ostatnia aktualizacja: 30.04.2014


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Nimes, w południowej Francji, która w czasach cesarstwa nosiła nazwę Gallia Narbonensis - św. Baudeliusza, męczennika. Jakkolwiek jego wczesny kult zaświadczony jest dostatecznie, chronologii jego życia i męczeństwa ustalić nie potrafimy.

W Peruzji, we Włoszech - bł. Kolumby z Rieti. Nazwano ją zrazu Agiolella, ale ponieważ w czasie jej chrztu nad baptysterium unosiła się gołębica, rychło przylgnęło do niej drugie imię. Założyła klasztor dominikanek i w Rieti oraz w Peruzji cieszyła się wielkim poważaniem. Zdołała dzięki niemu uśmierzyć wiele sporów, jakie wówczas rozdzierały miejskie społeczności w Italii. Zmarła w roku 1501.

oraz:

św. Austregisyla, biskupa w Bourges (+ 624); św. Anastazego, biskupa (+ 608); świętych męczenników Taleleja, Asteriusza i Aleksandra (+ ok. 272); św. Teodora z Pawii, biskupa (+ 778)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG