|
Czytelnia
22 kwietnia
Święty Agapit I, papież
Agapit urodził się w Rzymie. Pochodził z arystokratycznego i bogatego rodu Anicjuszów, był synem Gordiana, rzymskiego prezbitera przy kościele świętych Jana i Pawła, zamordowanego przez zwolenników antypapieża Wawrzyńca. Agapit był archidiakonem rzymskim. Wybrany na stolicę Piotrową w 535 r., zajął się porządkowaniem spraw kościelnych, m.in. wprowadzeniem zasady obieralności papieża (w miejsce dotychczasowej praktyki nominowania kolejnego papieża przez poprzednika). Swój pontyfikat rozpoczął od publicznego spalenia klątwy rzuconej przez Bonifacego II (pontyfikat 530-532) na Dioskura (antypapieża, zm. 530 r.). W swych dokumentach ustosunkował się do arianizmu. Zabraniał świeckim nauczania w Kościele. Swój rodzinny dom na wzgórzu celiańskim zamienił w bibliotekę, która miała być częścią zakładanego ośrodka wyższych studiów religijnych (Uniwersytetu Rzymskiego) i biblioteki teologicznej, wzorowanej na Bibliotece Aleksandryjskiej.
Wiosną 536 r., na prośbę króla Italii, udał się do Konstantynopola, aby powstrzymać militarne zamiary wobec Italii. Cesarz bizantyjski Justynian przygotował się bowiem do podboju Italii, która od 476 r. była królestwem germańskim. Aby sfinansować tę podróż, Agapit I musiał zastawić naczynia liturgiczne, co świadczy o zubożeniu finansowym ówczesnego Kościoła rzymskiego. Agapita I uroczyście powitano w Konstantynopolu, ale misja zakończyła się niepowodzeniem. Podczas pobytu na dworze cesarskim zmarł 22 kwietnia 536 r. Jego ciało przewieziono do Rzymu i pochowano w portyku bazyliki św. Piotra 20 września 536 r.
|
Więcej informacji:
|
Piotr Drzyzga
Marzenie o Bibliotece Aleksandryjskiej
|
|
Bogdan Pietrzyk
Święty Agapit I
|
|
Poczet papieży
Św. Agapit I
|
|
Michał Gryczyński
Św. Agapit I
|
|
deon.pl
Agapit I, papież
|
|
|
John W. O'Malley SJ
Historia papieży
Kalikst I był niewolnikiem, Pius IX szlachcicem, Pius XII arystokratą, a jego następca Jan XXIII, wychował się na wsi. Wielu papieży w chwili wyboru nie miało żadnych święceń. Pochodzili z Włoch, Grecji, Syrii, Hiszpanii, Francji, Niemiec i Holandii. Tylko jeden był Anglikiem, jeden Polakiem. Grono następców świętego Piotra, których pontyfikaty uznajemy za ważne, obejmuje przeszło dwustu sześćdziesięciu papieży. Brali oni udział w największych dramatach dwutysiącletniej historii świata zachodniego, a w niektórych wydarzeniach odegrali kluczowe role. Autor pisze zarówno o zaletach, jak i przywarach bohaterów książki. Przedstawiając fakty, zręcznie pokazuje, jak instytucja papiestwa stopniowo dochodziła do swego obecnego kształtu, i obala mity narosłe wokół jej historii
|
|
praca zbiorowa
Poczet papieży
Chronologiczny leksykon papieży przedstawia życiorysy i dokonania zwierzchników Kościoła od pierwszych biskupów gmin chrześcijańskich do papieża Benedykta XVI. Noty biograficzne uzupełniają portrety, ilustracje dzieł sztuki i architektury, słowniczek terminów teologicznych i alfabetyczny układ postaci.
|
|
Josef Gelmi
Mały leksykon papieży
Podręczny i napisany przystępnym językiem, przybliża jedynie najbardziej istotne fakty z życia kolejnych papieży.
|
|
Piotr Nowak
Jak wybierano papieży. Konklawe
To zwięzłe spojrzenie na niejednokrotnie burzliwe dzieje wyborów papieży na przestrzeni wieków oraz zmiany, jakie zachodziły w ich zasadach. Autor spośród wszystkich biskupów Rzymu wybrał sylwetki tych, którzy mieli znaczący wpływ na zmianę zasad, jakimi kierowali się wyborcy nowego pasterza Kościoła powszechnego.
|
|
|
Ostatnia aktualizacja: 31.03.2013
Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Rzymie - św. Sotera, papieża. Kościołem kierował zapewne w latach 166-174. Do Koryntian wysłał list z upomnieniami. Harnack przypisywał mu także tzw. drugi list Klemensa, ale to mało prawdopodobne. Nie wiemy nawet, czy był męczennikiem, ale jako taki widniał w martyrologium rzymskim.
W Anastasiopolis, w Azji Mniejszej - św. Teodora Sykeoty, opata i biskupa. Żył początkowo jako pustelnik. Gdy pozyskał towarzyszy, wybudował klasztor. Potem powołano go na stolicę biskupią, ale godność ta wyraźnie kolidowała z jego pokorą i umiłowaniem samotności. Po kilku latach przyjęto więc jego rezygnację. Zmarł w roku 613, przyczyniwszy się do rozszerzenia kultu św. Jerzego. Jego własną cześć głosili wiarygodni biografowie, zwłaszcza uczeń Eleuziusz.
oraz:
świętych Apellesa i Lucjusza (+ I w.); świętych męczenników w Persji: Azadesa, Millesa, biskupa, Acepsyma, biskupa, Mareasa, biskupa, Bikora, biskupa, Jakuba, Altala, Józefa, prezbitera, Abdiesusa, diakona, oraz Tarbuli (+ 376); bł. Bartłomieja Cervier, zakonnika i męczennika (+ 1466); świętych męczenników Epipodiusza i Aleksandra (+ 177); bł. Franciszka Yenimbeni, prezbitera i zakonnika (+ 1322); św. Leona, biskupa w Sens (+ 547); św. Leonidasa, męczennika (+ III w.); świętych męczenników: Parmeniusza, Helimena i Chryzotela, prezbiterów, oraz Łukasza i Musjusza, diakonów (+ 251) |
|