WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

16 kwietnia
Święty Benedykt Józef Labre, wyznawca

Zobacz także:

Święty Benedykt Józef Labre
Benedykt urodził się w Amettes we Francji 26 marca 1748 r. jako najstarszy z piętnaściorga rodzeństwa. Jego rodzice byli wieśniakami, żyli skromnie, ale zależało im na kształceniu dzieci. Benedykt uczęszczał do szkoły parafialnej, prowadzonej przez miejscowego wikariusza, a kiedy miał 12 lat, zajął się nim stryj, ks. Józef Labre, rektor kościoła w Erin. Chłopak od młodości pokazywał, kim będzie w przyszłości. Stronił bowiem od zabaw chłopięcych, a lubił zatapiać się w modlitwie. W szesnastym roku życia zamierzał wstąpić do kartuzów, ci jednak go nie przyjęli, pomimo ponawianych kilkakrotnie z jego strony próśb. Poznali zapewne, że odpowiada mu zupełnie inny tryb życia. Zgłosił się więc do trapistów, ale i ci go nie przyjęli. Wreszcie po latach poszukiwań i niepewności znalazł schronienie u cystersów w Sept-Fons, gdzie też otrzymał habit zakonny (1769). Miał wówczas 21 lat. Niebawem został jednak wydalony. Mistrz nowicjatu napisał o nim, że jest za mało święty, zbyt roztargniony i jako zakonnik niepewny.
Benedykt jednak nie zrezygnował tak łatwo. Udał się do Włoch w nadziei, że tam znajdzie dla siebie odpowiednią rodzinę zakonną. W Asyżu wstąpił do III Zakonu św. Franciszka. Kiedy był już w Piemoncie (północne Włochy), w mieście Chieri napisał pożegnalny list do rodziny. Tu też rozstrzygnęły się jego losy. W czasie modlitwy otrzymał nadprzyrodzone światło i usłyszał głos: "Twoim powołaniem jest cały świat. Klasztorem twoim ulice i drogi. Masz być pielgrzymem Bożym". Wyzbył się więc wszystkiego, co miał, i w jednej szacie, z workiem na plecach udał się w dalszą drogę. Wziął ze sobą tylko Nowy Testament, brewiarz, który odmawiał codziennie, i książkę Tomasza à Kempis "O naśladowaniu Chrystusa". Na piersi nosił krzyż, a w ręku trzymał różaniec. Spał najczęściej pod gołym niebem; jadł, co mu miłosierna ręka podała. Bywało, że cały dzień nie miał nic w ustach. Znano go we Włoszech, we Francji, w Hiszpanii, w Szwajcarii i w Niemczech. Celem jego wędrówek, które traktował jako pokutę za winy swoje i świata, były sanktuaria. Tam się modlił i kajał. Ostatnie sześć lat swego tułaczego życia spędził w Rzymie, mieszkając w ruinach Koloseum. Był znany z dobroci, miłości i daru modlitwy.
W Wielką Środę, 16 kwietnia 1783 roku znaleziono go na schodach kościoła Matki Bożej dei Monti. Był zupełnie wyczerpany. Zmarł tego samego dnia w komórce, której mu litościwie użyczył pewien rzeźnik. Miał wtedy zaledwie 35 lat. Pochowano go w kościele, przy którym go znaleziono w agonii. Jego doczesne szczątki dotąd tam właśnie spoczywają.
Żywot św. Benedykta Józefa napisał jego własny spowiednik, ks. Marconi, profesor Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie. Opublikował go w rok po śmierci Benedykta. Można tam znaleźć opis ponad 100 cudownych uzdrowień, jakie w pierwszych miesiącach po zgonie zdarzyły się przy jego grobie. Jego beatyfikacji dokonał papież Pius IX w roku 1861, a kanonizacji papież Leon XIII w roku 1881.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

franciszkanie.pl
Św. Benedykt Józef Labre
Polonia Christiana
Św. Benedykt Józef Labre
Parafia św. Zygmunta w Słomczynie
Św. Benedykt Józef Labre
Żywoty Świętych Pańskich (1937 r.)
Żywot świętego Benedykta Józefa Labre
ks. Władysław Hozakowski
Święty Benedykt Labre, żebrak
Litania do św. Benedykta Józefa Labre
 
praca zbiorowa
Święty żebrak. Żywot Benedykta Józefa Labre

By osiągnąć świętość został... żebrakiem. Droga ku Bogu św. Benedykta Józefa Labre nie wiodła, choć bardzo tego początkowo pragnął, przez stan zakonny, nigdy też nie starał się o święcenia kapłańskie. Jego klasztorem były ulice Rzymu i innych europejskich miast. Tam potrafił, pośród zgiełku, znaleźć odosobnienie, milczenie i skupienie tak wielkie, że całe jego życie stało się nieustanną modlitwą.

Ostatnia aktualizacja: 31.03.2013


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Bradze, w Portugalii - św. Fruktuoza, biskupa. Najpierw był mnichem, następnie biskupem w Dumio. Uczestniczył w synodzie toledańskim. Potem powołano go na biskupstwo do Bragi. Zmarł między rokiem 660 a 670. Pozostawił po sobie literacką spuściznę, a wśród niej surową regułę mniszą.

oraz:

św. Drogona (+ 1186); św. Enkratydy, dziewicy i męczennicy (+ 305); bł. Joachima, zakonnika (+ 1303); świętych męczenników Kajusa i Kremensjusza (+ 304); świętych męczenników Kaliksta i Charyzjusza (+ III w.); świętych męczenników z Saragossy: Optata, Luperka, Sukcesa, Marcjalisa, Urbana, Julii, Kwinktiliana, Publiusza, Frontona, Feliksa, Cecyliana, Ewencjusza, Prymitywa i Apodemiusza (+ 304); św. Paternusa, biskupa (+ 565); św. Turybiusza, biskupa (+ ok. 460)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG