WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

2 marca
Święta Agnieszka z Pragi, ksieni

Zobacz także:

Święta Agnieszka z Pragi
Agnieszka urodziła się w 1205 r. w Pradze jako córka króla Czech, Przemysława Ottokara I. Przez matkę Konstancję spokrewniona była z rodem Arpadów (z którego wywodziło się wielu świętych). Gdy miała trzy lata, postanowiono wydać ją za mąż za jednego z synów Henryka Brodatego, dlatego w 1216 r. wyjechała razem ze starszą siostrą Anną na dwór polski. Przebywała głównie w Trzebnicy, gdzie najprawdopodobniej powierzona była opiece św. Jadwigi, której zawdzięczała solidne podstawy życia religijnego. Kiedy dwóch synów króla umarło bardzo młodo, a trzeci poślubił jej siostrę - Annę, Agnieszka powróciła do ojczyzny. Jednak wkrótce znów została wyprawiona z domu, gdyż obiecano jej rękę synowi cesarza Fryderyka II. To małżeństwo również nie doszło do skutku. Agnieszka stanowczo postanowiła być wierną złożonemu przez siebie ślubowi czystości. Po interwencji u papieża Grzegorza IX uzyskała swobodę decyzji. Wówczas całkowicie poświęciła się działalności charytatywnej i pobożnym praktykom.
Zatroszczyła się o dokończenie fundacji swego brata Wacława I dla franciszkanów. Kiedy dowiedziała się od przybyłych do Pragi braci mniejszych o duchowych przeżyciach Klary z Asyżu, zapragnęła gorąco iść za jej przykładem, praktykując franciszkańskie ubóstwo.
Około 1233 roku ufundowała w Pradze szpital oraz klasztor klarysek, zwany czeskim Asyżem, do którego rok później wstąpiła. W uroczystość Zesłania Ducha Świętego w 1234 roku złożyła śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Jej decyzja była głośna w ówczesnej Europie. Klasztor przez nią ufundowany stał się ośrodkiem odnowy religijnej, promieniującym na całą Europę Środkową. Utrzymywała stały kontakt listowny ze św. Klarą z Asyżu i z ówczesnym papieżem. Święta Klara nie szczędziła jej słów zachęty do wytrwania na raz wybranej drodze. Tak zrodziła się ich duchowa przyjaźń trwająca przez blisko dwadzieścia lat - chociaż obie święte nigdy nie spotkały się osobiście. Agnieszka Czeska angażowała się w różne akcje mediacyjne. Przypisywano jej także dar proroctwa i umiejętność czytania w ludzkich sercach.
W swoim dosyć długim życiu, naznaczonym chorobami i cierpieniami, Agnieszka z miłości do Boga i z ogromnym poświęceniem wypełniała posługi miłosierne wobec wszystkich potrzebujących - bez względu na ich przekonania, pochodzenie i sposób myślenia. Jednocześnie służyła duchową pomocą młodym ludziom, którzy pragnęli poświęcić się Bogu poprzez życie zakonne. Prowadziła życie pełne wyrzeczenia i dzieł miłosierdzia.
Zmarła w opinii świętości jako ksieni klarysek 2 lub 6 marca 1282 r. Św. Jan Paweł II kanonizował ją razem z Albertem Chmielowskim 12 listopada 1989 roku w Rzymie.

W ikonografii św. Agnieszka z Pragi (zwana też Agnieszką Przemyślidką) przedstawiana jest w habicie franciszkańskim.



Ostatnia aktualizacja: 24.02.2024


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Rzymie - św. Symplicjusza, papieża. Za jego rządów wyłoniły się wyraziściej trudności w utrzymaniu dobrych stosunków z Konstantynopolem. Papież zmuszony był przeciwstawić się sprzyjającemu monofizytyzmowi patriarsze, a następnie bronić biskupów, którzy nie przyjęli tzw. Henotikon. Wysłał w tym celu do Konstantynopola swoich legatów. Był to wstęp do pierwszej schizmy, do której doszło jednak po śmierci papieża. Nastąpiła ona w roku 483.

W Lichfield, w Anglii - św. Ceaddy, biskupa. Był uczniem Aidana z Lindisfarne. W roku 666 objął tamże stolicę biskupią. Zrezygnował z niej, gdy przy romanizacji Kościoła w Anglii i usuwaniu dawnych zwyczajów powstały wątpliwości co do legalności jego wyboru. Nieco później powołano go jednak na stolicę w Lichfield. Umarł w roku 672 jako ofiara epidemii. Wielkie pochwały oddał mu św. Beda.

W Argira, na Sycylii - św. Łukasza Casali, opata. Wcześnie został mnichem, a potem przełożonym. Gdy pod koniec życia oślepł, nadal spełniał swe funkcje i gorliwie apostołował. Piękna legenda opowiada, że pewnego dnia zaprowadzono go w miejsce, w którym zabrakło słuchaczy; nic o tym nie wiedząc, wygłosił kazanie, a gdy skończył, skały odpowiedziały głośno: Amen. Zmarł około roku 800.

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG