WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

23 stycznia
Błogosławiony Henryk Suzo, prezbiter

Zobacz także:

Błogosławiony Henryk Suzo
Henryk Suzo (znany też jako Heinrich von Berg) urodził się w 1295 lub 1297 r. w Konstancji. Był potomkiem dawnego rodu szlacheckiego; wychował się raczej w dość prostych warunkach. Mając zaledwie 13 lat, wstąpił do dominikańskiego klasztoru w Konstancji. Tam odbył studia filozoficzne i teologiczne. W latach 1324-1327 udał się na dodatkowe kursy teologiczne do dominikańskiego studium generale w Kolonii. Tam poznał mistrza Eckharta i przystąpił do jego szkoły teologii apofatycznej. W Kolonii także prawdopodobnie poznał Jana Taulera. Po powrocie do Konstancji w 1327 r. pełnił funkcję lektora. Wydaje się, że został z niej odwołany pomiędzy rokiem 1329 a 1334. W 1343 r. został wybrany przeorem klasztoru w Diessenhofen; pięć lat później wysłano go do Ulm, gdzie pozostał aż do śmierci.
W wieku 18 lat Henryk przeżył mistyczne nawrócenie. Porzucił dotychczasowe złe nawyki i uczynił się "sługą Przedwiecznej Mądrości". Od tej pory wielokrotnie przeżywał ekstatyczne wizje. Podejmował rozmaite umartwienia. Uczestnicząc w popularnym wówczas ruchu "przyjaciół Boga", troszczył się o przywrócenie obserwancji w wielu klasztorach, zwłaszcza żeńskich, m.in. w Töss. To tam właśnie żyła mistyczka Elisabeth Stapel, która przetłumaczyła część dzieł Suzona z łaciny na niemiecki i opracowała historię jego życia, którą sam Suzo później przejrzał, poprawił i opublikował.
Henryk Suzo był cenionym kaznodzieją; zapraszały go liczne miasta Szwabii, Szwajcarii, Alzacji i Niderlandów. Nie był jednak kaznodzieją tłumów; o wiele częściej rozmawiał z pojedynczymi osobami, przedstawicielami wszystkich stanów, których przyciągała do niego jego wyjątkowa osobowość. W ten sposób stał się kierownikiem duchowym wielu osób.
Podobnie jak Eckhart i Tauler, również Suzo - jako wybitny przedstawiciel mistyki nadreńskiej - miał problemy z uznaniem jego poglądów przez Kościół. Z powodu jednego ze swych traktatów musiał stanąć przed sądem zakonnym, aby złożyć stosowne wyjaśnienia. Pozostawił po sobie liczne dzieła, m.in. Księgę Mądrości Przedwiecznej, Księgę Prawdy, Małą Księgę listów, Kazania, Małą Księgę miłości i inne. Wśród czytelników tych dzieł byli m.in. Tomasz a Kempis i św. Piotr Kanizjusz.

Henryk Suzo zmarł w Ulm 25 stycznia 1366 r. W 1831 r. jego beatyfikacji dokonał papież Grzegorz XVI.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

bł. Henryk Suzo
Dobro nad wszystko umiłowane!
bł. Henryk Suzo
Pogrążam się w zapomnienie
bł. Henryk Suzo
Sługa zdobył się na odwagę
bł. Henryk Suzo
Teksty
bł. Henryk Suzo
Troszcz się o Mnie i nie myśl o sobie
 
Ruth Burrows OCD
Ocean duszy. Przewodnik po modlitwie mistycznej

Mistyka jest istotą chrześcijaństwa, a nie uprzywilejowaną drogą nielicznych - pisze siostra Ruth, karmelitanka. Jej książka zrodziła się z trudności w modlitwie, z niechęci do wszelkich mistycyzmów i z poszukiwania prawdziwej bliskości Boga. Jest o modlitwie, o kontemplacji, o mistyce - ale przede wszystkim o Chrystusie, który nadaje nowy sens i smak życiu.
Bodo Murray OFM
Mistycy. Odkrywcy Bożych dróg

Chrześcijaństwo to wiara pełna tajemnic. Tych, którzy doświadczyli bliskiego poznania Boga, nazywamy mistykami. Dzięki autorowi tej książki wkraczamy w samo serce tajemnicy, poznając, co mistycy przekazali nam o Bogu i jak ich wgląd może pogłębić nasze doświadczenie Boskości.
Jacek Salij OP
Legendy dominikańskie

W zbiorze barwnych opowieści, wydanych w oryginalnej szacie graficznej, czytelnik znajdzie zarówno wstrząsające świadectwo męczeństwa rosyjskich dominikanek, jak i pełne ironii średniowieczne anegdoty o mnichach i mniszkach.

Ostatnia aktualizacja: 13.01.2024


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Neocezarei Maurytańskiej, która była niegdyś znacznym miastem, a dzisiaj jest małą nadmorską miejscowością, położoną na zachód od Algieru - męczenników Seweriana i Akwili. Śmierć ponieśli wśród płomieni, prawdopodobnie w czasie prześladowania za cesarza Dioklecjana.

W Vienne nad Rodanem - św. Bernarda, biskupa tej ongiś ważnej metropolii. Zmarł on w roku 841 w założonym przez siebie opactwie benedyktyńskim w Romans. Jego kult zaaprobował w roku 1903 Pius X.

oraz:

św. Agatangela, męczennika (+ 303); św. Asklasa, męczennika (+ ok. 287); św. Emerencjany, dziewicy i męczennicy (+ ok. 305); św. Klemensa, biskupa i męczennika (+ ok. 303); św. Martyriusza, mnicha (+ VI w.); św. Permensasa, diakona i męczennika (+ ok. 110)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG