Kiedy poruszą cię, o chrześcijaninie, zbyt głębokie tajemnice twojej wiary, miej odwagę i nie z chęci odrzucenia, ale przez miłość przyjęcia zapytaj: "Jak to być może?"

To twoje pytanie niech będzie modlitwą twoją, miłością twoją, obowiązkiem i kornym pragnieniem twoim; niech nie będzie dociekaniem wzniosłości Bożego majestatu, lecz poszukiwaniem zbawienia w miłosiernych zrządzeniach Bożych. A wtedy odpowie ci Zwiastun wielkiej rady: "Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, On wam przypomni wszystko i doprowadzi was do całej prawdy". Nikt bowiem "nie zna tego, co ludzkie, tylko duch, który jest w człowieku; podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży".

Dołóż przeto starania, aby otrzymać Ducha Świętego. On, gdy jest wzywany - przybywa, a wezwany być nie mógłby, gdyby już wcześniej nie przybył. Wzywany, kiedy przychodzi, niesie z sobą obfitość błogosławieństwa Bożego. Jest rwącym strumieniem rozweselającym miasto Boże.

A jeśli przychodząc, znajdzie cię pokornym i uspokojonym, przejętym czcią wobec słów Pana, spocznie na tobie i objawi ci to, co Bóg Ojciec zakrył przed mądrymi i roztropnymi na tym świecie. Wtedy zaczniesz pojmować to, co Mądrość, będąc na ziemi, mogła powiedzieć uczniom, ale oni nie zdołali pojąć, dopóki nie zstąpił Duch Prawdy, który nauczył ich wszelkiej prawdy. Dla poznania i przyjęcia tej prawdy próżno oczekiwać od kogokolwiek z ludzi tego, czego nie można było przyjąć ani nauczyć się z ust samej Prawdy. Albowiem Ona sama powiada: "Bóg jest Duchem".

I tak jak ci, którzy Go czczą, winni Go czcić w duchu i prawdzie, tak też trzeba, aby ci, którzy pragną Go znać i rozumieć, jedynie w Duchu Świętym szukali rozumienia wiary oraz czystej, niczym nie osłoniętej prawdy.

W ciemnościach bowiem i nieświadomościach doczesnego życia On jest światłem, które oświeca ubogich w duchu, On pociągającą miłością. On ujmującą słodyczą, On drogą człowieka do Boga, On samą miłością miłującego, On pobożnością, On pełną czci dobrocią.

On to objawia wierzącym w miarę wzrostu ich wiary sprawiedliwość Bożą; daje łaskę po łasce, a po wysłuchaniu wiary głoszonej wiarę, która oświeca.