Internetowa Liturgia Godzin


Kazanie Piotra Skargi
(Kaz. przygodne, tom V, 1809)

W Twoim Cię domu prosimy, w którym wielkie ludziom pociechy jednasz

Ślubowaliśmy Bogu jechać do tego Bethel polskiego, w którym jest dom Matki Boga naszego, gdzie się ludziom Pan Bóg za przyczyną Jej dostojną ukazuje: to jest pociechy wielkie daje. Które śluby dziś pobożne oddajemy, wedle rozkazania Boskiego. Ślub samemu Bogu czynimy: a choć co obiecujemy Pannie Maryi przeczystej, albo któremu świętemu, to przed Panem Bogiem się wiążemy i Jemu samemu i przez Niego, i dla Niego obiecujemy. To zrozumiawszy, patrzmy, jakobyśmy dobrze i przystojnie z pożytkiem dusz naszych te dzisiejsze nasze śluby na tym miejscu Panu Bogu oddawali, to jest abyśmy to spełnili, cośmy obiecali. Oddajmy tedy z ochotą i zupełnie to, cośmy tu z ślubów naszych przynieśli: mając wielkie ufanie, iż tym wielki Bóg nasz nie wzgardzi, a łaskę i miłosierdzie u Niego znajdziemy.
Usta też napełniać mamy wychwalaniem i wyliczaniem dobrodziejstw Pana Boga naszego. Bo czego serce jest pełne, o tym język rad mówi: i taka ust naszych ofiara wdzięczna jest Dobroczyńcy naszemu. Chwalebna rzecz jawnie i przed ludźmi dziękować Panu Bogu i przed Nim opowiedzieć wielkie rzeczy, które z nami uczynił i wychwalać Go przed wszystkimi ludźmi, jak upomina Izajasz: "Śpiewajcie dla Pana, bo uczynił wzniosłe rzeczy! Niech to będzie wiadome po całej ziemi". A tego nam najpilniej potrzeba, abyśmy za te dobrodziejstwa Boskie poprawę życia naszego podjęli. Bo dlatego nam Pan Bóg dobrze czyni, jak mówi Zachariasz, abyśmy wybawieni od nieprzyjaciół naszych, Jemu służyli w sprawiedliwości i pobożności przez wszystkie dni naszego życia. Oddając te nasze śluby, spoglądnijmy na życie nasze przeszłe i serce proste do posłuszeństwa Prawu Bożemu na przyszłość oddajmy. Wyrzućmy z niego, co by Pana Boga mierziło, a wszczepmy mocną, dobrą wolę poprawy wszelakiej w drogach sprawiedliwości Bożych.
Proście sobie Pana Boga o tę stateczność nabożeństwa i dobrej woli wykonania. Oddawania też ślubów naszych bez ofiary kościelnej nie czyńmy; bo w niej jest największe Boga uczczenie i Jemu za dobrodziejstwa dziękowanie. "Wejdę - mówi Dawid - w Twój dom - to jest w Kościół Twój - z całopaleniem i to wypełnię, co Ci ślubowałem". Tak wszyscy święci czynili i dzięki swoje przez ofiarę oddawali. W Starym Przymierzu były ofiary, które same z siebie Panu Bogu wdzięczne być nie mogły, chyba z samego nabożeństwa ofiarujących. U nas w Przymierzu Nowym przedziwna jest ofiara, która sama z siebie Bogu jest miła i którą słusznie nagradzać Panu Bogu za wzięte dobra możemy, gdy ją ofiarujemy.
Na koniec wzywajmy przeczystej Matki Bożej i wszystkich wybranych Bożych, aby za nas podziękowali i z nami ten pokłon Bogu przez Chrystusa Jezusa oddawali. Wołajmy na Przenajświętszą Matkę Bożą: Tyś się za nas wstawiła. Tyś Chrystusowi Synowi i Bogu Twemu do nóg upadała, aby nam łaskę uczynił. Ty podziękuj za nas, a niski nasz pokłon oddaj i powolność wszelaką na posłuszeństwo rozkazania Jego od nas obiecuj. W twoim Cię domu o to prosimy, w którym wielkie ludziom pociechy jednasz, zaleć wdzięczność naszą, a o dochowanie i rozmnożenie tego nabożeństwa proś, abyśmy łaski Syna Twego nigdy nie tracili i zawsze uczynkami dobrymi i życiem pobożnym wdzięcznymi się Jemu stawili.



Autor: Piotr Skarga
Tytuł: Kazania przygodne
Źródło: tom V, 1809
Temat: W Twoim Cię domu prosimy, w którym wielkie ludziom pociechy jednasz
Dział LG: Teksty własne - Maj
Obchód: 03.05. - uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski, głównej Patronki Polski (OSB)
Strony: Monastyczna LG tom II, s. 1324


© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum