WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

21 września
Święty Mateusz, Apostoł i Ewangelista

Zobacz także:

Święty Mateusz

Ewangeliści Marek i Łukasz nazywają Mateusza najpierw "Lewi, syn Alfeusza" (Mk 2, 14; Łk 5, 27), dopiero później w innych miejscach wymieniane jest imię Mateusz. Prawdopodobnie Chrystus powołując Lewiego nadał mu imię Mateusz. Imię to nie należy do często spotykanych w Piśmie świętym. Pochodzi ono z hebrajskiego Mattaj lub Mattanja, co po polsku oznacza "dar Boga" (Teodor, Deusdedit, Bogdan).
Mateusz był Galilejczykiem. Jego pracą było pobieranie ceł i podatków w Kafarnaum, jednym z większych handlowych miasteczek nad jeziorem Genezaret. Pobierał tam opłaty za przejazdy przez jezioro i przewóz towarów.

Nawrócenie świętego Mateusza W Palestynie pogardzano celnikami właśnie z tego powodu, że ściągali opłaty na rzecz Rzymian. Ich pracę rozumiano jako wysługiwanie się okupantom. Celnicy słynęli również z żądzy zysku, nieuczciwie czerpali korzyści z zajmowanego stanowiska. Uważano ich za grzeszników i pogan. Przebywający wśród celników stawał się nieczysty i musiał poddawać się przepisowym obmyciom. Z tego środowiska wywodził się Mateusz. Wydaje się, że był nawet kierownikiem i naczelnikiem celników w Galilei.
Chociaż celnicy tak często są w Ewangelii nazywani grzesznikami (Mt 9, 11; 11, 19; Mk 2, 15. 16; Łk 3, 12; 5, 29-30; 7, 34; 15, 12; 19, 2), to jednak Pan Jezus odnosił się do nich życzliwie: odwiedzał ich (Łk 19, 9-10; Mt 9, 10-11), nawet z nimi jadał (Łk 5, 29-33), jednego z nich uczynił bohaterem przypowieści (Łk 18, 9-14). Nie zachęcał jednak do łupienia innych. Jego delikatność i miłosierdzie raczej pobudzały celników do umiaru i nawrócenia (Łk 19, 8). Kiedy Żydzi postawili zarzut: "Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?" - Chrystus wypowiedział znamienne słowa: "Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają... Bo nie przyszedłem powoływać sprawiedliwych, ale grzeszników". Słowa te przekazał w swojej Ewangelii właśnie św. Mateusz (Mt 9, 12-13).
O młodzieńczym życiu Mateusza nie wiemy nic. Spotykamy się z nim po raz pierwszy dopiero w Kafarnaum, kiedy Chrystus zastał go w komorze celnej i powołał na swojego Apostoła. To wezwanie odbyło się po cudownym uzdrowieniu paralityka, którego spuszczono przez otwór zrobiony w suficie mieszkania (Mt 9, 1-8). O tym cudzie musiał dowiedzieć się i Mateusz, gdyż natychmiast rozniosły go setki ust. Być może Mateusz słuchał wcześniej mów pokutnych Jana Chrzciciela. Na wezwanie Chrystusa zostawił wszystko i poszedł za Nim. Nawrócony, zaprosił do swego domu Jezusa, Jego uczniów i swoich przyjaciół: celników i współpracowników. W czasie uczty faryzeusze zarzucili Chrystusowi, że nie przestrzega Prawa. Ten jednak wstawił się za swoimi współbiesiadnikami. Odtąd Mateusz pozostał już w gronie Dwunastu Apostołów.
O powołaniu Mateusza na Apostoła piszą w swoich Ewangeliach także św. Marek i św. Łukasz (Mk 2, 13-17; Łk 5, 27-32). Jest to jednak równocześnie pierwsza i ostatnia osobna wzmianka o nim w Piśmie świętym. Potem widzimy go jedynie w spisach ogólnych na liście Apostołów (Mt 10, 3; Mk 3, 18; Łk 6, 15; Dz 1, 13). W katalogach Apostołów figuruje on na miejscu siódmym lub ósmym.

Święty Mateusz Po Wniebowstąpieniu Chrystusa Mateusz przez jakiś czas pozostał w Palestynie. Apostołował wśród nawróconych z judaizmu. Dla nich też przeznaczył napisaną przez siebie księgę Ewangelii. Napisał ją między 50 a 60 rokiem, najprawdopodobniej ok. 55 r. Starał się w niej wykazać, że to właśnie Chrystus jest wyczekiwanym od dawna Mesjaszem, że na Nim potwierdziły się proroctwa i zapowiedzi Starego Testamentu. Najstarsza tradycja kościelna za autora pierwszej Ewangelii zawsze uważała Mateusza. Twierdzą tak m.in. Papiasz, biskup Hierapolis, Klemens Aleksandryjski, Orygenes i Ireneusz. Pierwotnie Ewangelia według św. Mateusza była napisana w języku hebrajskim lub aramejskim; nie wiadomo, kto i kiedy przetłumaczył ją na język grecki. Nie zachowały się żadne ślady oryginału, tylko grecki przekład. Tłumacze pozostawili część słownictwa aramejskiego, chcąc zachować tzw. ipsissima verba Iesu - najbardziej własne słowa Jezusa.
Mateusz przekazał wiele szczegółów z życia i nauki Jezusa, których nie znajdziemy w innych Ewangeliach: np. rozbudowany tekst Kazania na Górze, przypowieść o kąkolu, o ukrytym skarbie, o drogocennej perle, o dziesięciu pannach. On jeden podał wydarzenie o pokłonie Magów i rzezi niewiniątek, o ucieczce do Egiptu, a także wizję sądu ostatecznego.
Mateusz udał się później między pogan. Ojcowie Kościoła nie są zgodni dokąd. Wyliczają Etiopię, Pont, Persję, Syrię i Macedonię. Najbardziej prawdopodobna jest jednak Etiopia. Relikwie Mateusza miały być przewiezione ze Wschodu do Paestum (Pasidonii) w Italii. Jego ciało przewieziono do Italii w X w. Znajduje się ono obecnie w Salerno w dolnym kościele, wspaniale ozdobionym marmurami i mozaikami. Miejsce to nie stało się jednak powszechnie znanym sanktuarium. Mateusz uznawany jest za męczennika.
Z apokryfów o Mateuszu dochowały się jedynie tzw. Ewangelia (inna, oczywiście) i Dzieje. Pierwszy utwór nieznanego autora pochodzi z VI w. i zdradza duże zapożyczenie w Protoewangelii Jakuba (aż 24 rozdziały są niemal identyczne). Pozostałe rozdziały tej Pseudo-ewangelii zawierają w sobie tak wiele cudowności i legend, że nie stanowią wiarygodnego źródła.

W ikonografii św. Mateusz przedstawiany był w postaci młodzieńca, później - zwłaszcza w sztuce bizantyjskiej - jako siwowłosy, stary mężczyzna. W sztuce zachodniej od czasów średniowiecza dominuje obraz silnie zbudowanego, brodatego mężczyzny w średnim wieku. Ubrany bywa w tradycyjną długą, białą suknię apostolską i w tunikę. Bywa także ukazywany w postawie siedzącej, kiedy pisze - przy nim stoi anioł, przekazujący natchnienie. Jego atrybutami są: księga i pióro, miecz lub halabarda, postać uskrzydlonego młodzieńca, sakwa z pieniędzmi u stóp, torba podróżna.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

Biblia Tysiąclecia
Ewangelia według św. Mateusza
Biblia Tysiąclecia
Wstęp do Ewangelii według św. Mateusza
 
Biblia Tysiąclecia
Ewangelia według św. Mateusza

Tekst Ewangelii według św. Mateusza w wydaniu Biblii Tysiąclecia.
Pallotinum
Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu

Biblia Tysiąclecia to najpopularniejsze narodowe wydanie Pisma Świętego. Zawiera jedyny polski tekst Pisma Świętego, zatwierdzony do stosowania w liturgii przez Konferencję Episkopatu Polski, przystępne komentarze - przypisy, mapy oraz podręczny słownik biblijny. Biblia - "Księga Życia" - Verba Sacra - jest bez wątpienia najwspanialszym z dzieł w historii świata, bestsellerem wszechczasów.
 
Benedykt XVI
Święty Mateusz
Audiencja generalna, 30 sierpnia 2006 r.
ks. Tomasz Jaklewicz
Wstał i poszedł
Święci Pańscy
Św. Mateusz Ewangelista
Polonia Christiana
Św. Mateusz Ewangelista
wiara.pl
Atrybuty św. Mateusza
Jarosław Charkiewicz
Apostoł i Ewangelista Mateusz
Jan Lewandowski
Zagadka powstania Ewangelii Mateusza
ks. Ryszard Kempiak
Ewangelia według św. Mateusza
ks. Artur Malina
Jezus w Ewangelii św. Mateusza
Leszek Śliwa
Na gruzach dawnego świata
Leszek Śliwa
Anielski podszept
Żywoty Świętych Pańskich (1937 r.)
Żywot św. Mateusza, Apostoła i Ewangelisty
ks. Władysław Hozakowski
Święty Mateusz, apostół i ewangelista
laudate.pl
Litania do św. Mateusza Apostoła
 
Orygenes
Komentarz do Ewangelii według Mateusza

W Komentarzu odbijają się wiernie blaski i cienie Kościoła III wieku, przemawia z niego teologia i egzegeza tamtego czasu. Lektura Komentarza pozwala nie tylko na poznanie metody egzegetycznej Orygenesa czy też na poszerzenie wiedzy o możliwych interpretacjach tekstu biblijnego; jest również uczestniczeniem w poszukiwaniu sensu Słowa Bożego i okazją do refleksji nad własną drogą do Boga.
Orygenes
Komentarz do Ewangelii według św. Mateusza

Część druga: Commentariorum series
św. Jan Chryzostom
Homilie na Ewangelię według św. Mateusza.

Część druga: homilie 41-90
św. Jan Chryzostom
Sentencje z Homilii
na Ewangelię według św. Mateusza

Głębia i bogactwo myśli św. Jana Chryzostoma podziwiane były przez wieki. Dzisiaj perełki te, wybrane przez znawcę Jana Chryzostoma - ks. Edwarda Stańka, pragniemy zaproponować czytelnikom. Jest to zbiór sentencji opracowany na bazie tomu I i II Homilii na Ewangelię według św. Mateusza św. Jana Chryzostoma.
Hieronim ze Strydonu
Komentarz do Ewangelii według św. Mateusza

Pod koniec IV w. komentarz Hieronima był jednym z wielu komentarzy różnych autorów do tej księgi Ewangelii, które jednak w większości się nie zachowały. Hieronim - nie tylko egzegeta, ale także tłumacz i filolog - komentuje tekst dosłownie i historycznie, rezygnując z interpretacji alegorycznej właściwej dla Orygenesa i z umoralniających wskazań obecnych u Jana Chryzostoma.
oprac. prof. Michał Wojciechowski
Synopsa czterech Ewangelii
w nowym przekładzie polskim

Książka zawiera 367 tablic z odnośnikami, zgrupowanych w 18 częściach odpowiadających etapom życia Jezusa i głównym sekcjom Ewangelii. Dzieło opracowane tak, by ułatwiało czytelnikom weryfikację czterech Ewangelii. Ten nowy przekład polski jest bardziej dosłowny niż inne współczesne, co lepiej zachowuje siłę i piękno oryginału.
o. Silvano Fausti
Wspólnota czyta Ewangelię według św. Mateusza

Autor prowadzi czytelnika medytacyjną ścieżką, która bierze swój początek w tekście Pisma Świętego, następnie stara się ukazać kontekst wybranego fragmentu oraz pogłębioną lekturę każdego wersetu, aby dotrzeć aż do modlitwy Słowem żywym, które ma moc przenikać i zmieniać człowieka.
ks. Józef Pierzchalski SAC
Medytacje ze świętym Mateuszem

W tej książce autor pochyla się nad tekstem Ewangelii, zachęcając w ten sposób do wprowadzania Jezusowego słowa w życie, pomaga odkryć prostotę medytacji i jej głęboki związek z naszymi codziennymi przeżyciami, emocjami i zranieniami; z tym, co stanowi zwyczajną treść codzienności. Ci, którzy tak właśnie pragną poszukiwać Boga, znajdą w niniejszej książce pomoc i wsparcie.
ks. Krzysztof Wons SDS
Powierzyć się Jezusowi
Rekolekcje ze św. Mateuszem

Książka może być wykorzystana zarówno przez wspólnoty osób konsekrowanych, grupy modlitewne, jak i pojedyncze osoby do zgłębiania Słowa Bożego, które wzywa nas do pójścia za Jezusem i pomaga na co dzień dostrzegać ślady Jego obecności w naszym życiu.
Innocenzo Gargano
Czy jeszcze nie wierzycie?
Lectio divina do Ewangelii św. Mateusza

Książka jest prawdziwym doświadczeniem niewyczerpanego bogactwa słowa. Zebrane są tutaj niektóre lectio tekstów z Ewangelii według św. Mateusza, które łączy wspólny temat wiary. Być może poprowadzą one kogoś prostą drogą refleksji, medytacji i modlitwy.
Mauro Orsatti
Wystarczy tylko miłość
Rozmyślania nad Ewangelią św. Mateusza

Autor pomaga czytelnikowi wejść w żywy kontakt z ewangelicznym tekstem, stosując wypróbowany schemat: przedstawienie fragmentu, komentarz, pytania z odniesieniem do życia osobistego i wspólnotowego, modlitwa. Jest to doskonałe narzędzie do zrozumienia słowa, rozmyślania nad nim, przeżywania go i modlenia się nim.
oprac. Bogusław Nosek
Ewangelia według św. Mateusza
na biblijne spotkania

Książka zawiera tekst św. Mateusza wraz z dziecięcymi ilustracjami i 150 zadań, których autorami są uczniowie szkół podstawowych, oraz biblijne komentarze napisane przez katechetów.

Ostatnia aktualizacja: 31.08.2014


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Krakowie - Jana Prandoty, biskupa. Urodzony w Białaczowie koło Końskich, był kanonikiem sandomierskim, prepozytem w Kielcach i archidiakonem krakowskim, a od roku 1242 biskupem. Jego posługa przypadła na czas po najeździe tatarskim i dewastacji przez księcia mazowieckiego. Znękana ludność zaczynała ulegać katastrofizmowi. W tych trudnych warunkach stanął na wysokości zadania. Godził, jednał, pośredniczył. Rozwijał plany misyjne, dotyczące Litwy i Jaćwieży, a do prawosławia odnosił się z respektem i zrozumieniem. Odnowił też katedrę, uporządkował gospodarkę, dbał o szpitale i fundacje zakonne. W roku 1253 doprowadził do kanonizacji św. Stanisława. Zmarł w roku 1266. Rychło otoczony kultem, przez długi czas uważany był za błogosławionego i za takiego dotąd uchodzi u obcych. U nas kult zaniedbano.

W Pesaro, we Włoszech - bł. Marka z Modeny, dominikanina. Dobry kaznodzieja i przykładny zakonnik, zmarł w roku 1499. Jego kult zaaprobowano w roku 1857.

oraz:

św. Pamfila, męczennika (+ ok. III w.)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG