Rokitno (diec. zielonogórsko-gorzowska) powstało w XII lub XIII wieku. Dwukrotnie znalazło się w obrębie niemieckiej Brandenburgii (w XIV w. i w latach 1792-1945). Pierwszy drewniany kościółek powstał tu w 1333 r. Od 1661 r. opiekę nad nim objęli cystersi z Bledzewa. To oni w 1669 r. sprowadzili tu łaskami słynący wizerunek Matki Bożej. Od 2002 r. kościół (wybudowany w latach 1746-1756) ma tytuł bazyliki mniejszej; jest to jedno z najważniejszych sanktuariów diecezji.
Nieznane jest pochodzenie oraz autor znajdującego się w kościele rokitniańskim wizerunku Matki Bożej (wymiary: 38x40 cm). Prawdopodobnie powstał on na początku XVI w., jednakże z Rokitnem jest związany z pewnością dopiero od 1669 r. Po kolejnych cudach, wymodlonych przed tym obrazem przez miejscowych parafian, rok później specjalnie powołana komisja teologiczna uznała go za łaskami słynący.
Prawdopodobnie jest to fragment większego dzieła. Charakterystycznym elementem jest odsłonięte ucho – stąd nazwa obrazu: Matka Boża Cierpliwie Słuchająca. Przez jakiś czas przebywał on w kaplicy na Zamku Królewskim w Warszawie. Z królem Michałem Korybutem Wiśniowieckim odbył peregrynację wojenną pod Lublin, gdzie walczące strony zawarły pokój. Z wdzięczności król obdarzył obraz koroną królewską oraz orłem białym z napisem "Daj, Panie, pokój dniom naszym". Dzięki temu obraz stał się symbolem polskości w czasie zaborów. Do Rokitna przeniósł go opat Jan Opaliński 24 listopada 1671 r.
18 czerwca 1989 r. prymas Polski kard. Józef Glemp w obecności 120 tysięcy pielgrzymów ukoronował wizerunek Matki Bożej Rokitniańskiej koronami papieskimi. Wcześniej, 22 kwietnia, złotą koronę poświęcił św. Jan Paweł II. Wizerunek Matki Bożej Rokitniańskiej towarzyszył spotkaniu św. Jana Pawła II w czasie liturgii słowa w Gorzowie Wielkopolskim podczas jego podróży apostolskiej do Polski w dniu 2 czerwca 1997 r.