WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

1 lutego
Święty Rajmund z Fitero, opat

Zobacz także:

Święty Rajmund z Fitero
Rajmund Sierra urodził się w hiszpańskiej Aragonii na początku XII w. Był kanonikiem katedry w Tarazonie. Wstąpił do cysterskiego opactwa Scala Dei we Francji. Wysłany do Hiszpanii, założył w Fitero opactwo, którego został pierwszym opatem.
W 1158 r., wraz ze swym przyjacielem i doradcą, o. Diego Velazquezem, byłym rycerzem, powołał do życia zakon rycerski kalatrawensów. Jego głównym zadaniem miała stać się obrona miasta i twierdzy Calatrava. Znajdujący się tam zamek został zdobyty w 1147 r. na Maurach przez króla Kastylii Alfonsa VII. Templariusze, stanowiący wcześniej załogę zamku w tym mieście, ze względu na szczupłość swoich sił nie byli w stanie dłużej troszczyć się o powierzoną im twierdzę. Król Kastylii Sancho III, za namową Velazqueza, powierzył miasto i twierdzę cystersom w osobie Rajmunda w wieczyste władanie pod warunkiem obrony ich przed wrogami wiary.
Rajmund rozkazał wówczas przenieść wiele dóbr z Fitero do Calatravy. Udało mu się uzyskać wsparcie finansowe od arcybiskupa Toledo, który dodatkowo obiecał wszystkim pomagającym odpust całkowity od wszelkich win. W krótkim czasie Rajmund zebrał znaczny oddział, który stał się zaczątkiem nowego zakonu.
Rajmund zmarł w 1164 r. Po jego śmierci duchowni pod przywództwem nowego opata Rudolfa opuścili Calatravę i powrócili do życia klasztornego w Cirvelos, a jedynie Velazquez z kilkoma mnichami pozostali, aby wspierać rycerzy. Nowy zakon nabrał wtedy wyraźnie militarnego charakteru, wzorując się na templariuszach i joannitach. W tym samym roku papież Aleksander III uznał zakon i nadał mu regułę cysterską z dodanym obowiązkiem walki z niewiernymi. Reguła została ostatecznie potwierdzona przez papieża Innocentego III i kapitułę generalną cystersów w 1199 r. Zakon podlegał opactwu w Morimond.
Cechą różniącą go od innych zakonów rycerskich było to, że nie wymagał od swoich członków potwierdzenia pochodzenia rycerskiego, a także, że jego członkowie byli prawdziwymi zakonnikami cysterskimi. W 1487 r. zakon został podporządkowany koronie hiszpańskiej (na mocy bulli papieża Innocentego VIII). Z czasem zakon przekształcił się w stowarzyszenie ludzi, których król chciał uhonorować za zasługi dla monarchii. W 1540 r. papież Paweł II pozwolił żenić się członkom zakonu. W roku 1838 zakon Calatrava faktycznie przestał istnieć.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

deon.pl
Rajmund, opat z Fitero
Artur Rumpel
Transformacje zakonów rycerskich
 
Juan Maria Laboa
Mnisi wschodu i zachodu
Historia monastycyzmu chrześcijańskiego

Atlas jest próbą całościowego przedstawienia fenomenu życia zakonnego w chrześcijaństwie. Autorzy śledzą kolejne fazy rozwojowe monastycyzmu od starożytnych początków po czasy współczesne. Zwracają uwagę na punkty zwrotne, postaci wielkich reformatorów, opisują formacje i nurty.
ks. Czesław Krakowiak
Profesja zakonna

Profesję zakonną można określić jako publiczny obrzęd liturgiczny będący jednocześnie aktem prawnym, przez który osoba wobec Boga i Kościoła zobowiązuje się do zachowania trzech rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, zostaje konsekrowana Bogu i włączona do instytutu życia konsekrowanego...
Jacek Zdrzałek CssR
Czy jeszcze ślubować rady ewangeliczne?

Jednym ze sposobów naśladowania Jezusa są rady ewangeliczne, które ślubują osoby konsekrowane. W książce tej pragnę podzielić się pewnymi wiadomościami i przemyśleniami na ten temat, które mogą pomóc w przeżywaniu zakonnych dni skupień i rekolekcji. Może sprawią one, że odnowa, do której jesteśmy wciąż wzywani, dotrze do najtajniejszych głębi naszej zakonnej konsekracji.

Ostatnia aktualizacja: 13.01.2024


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Turynie, we Włoszech - bł. Anny Michelotti, założycielki Małych Służebnic Najśw. Serca Jezusowego (Piccole Serve del Sacro Cuore di Gesu). Od dwunastego roku życia wprawiała się pod kierunkiem matki do opieki nad chorymi. W roku 1875 założyła w tym celu zgromadzenie i od tego czasu nosiła imię Joanny Franciszki od Nawiedzenia. Nie obeszło się bez przeciwności, wśród których okazywała nie byle jakie męstwo. Zmarła w roku 1888. Beatyfikował ją w roku 1975 Paweł VI.

oraz:

bł. Andrzeja de Segni, prezbitera (+ 1302); św. Pawła, biskupa (+ VI w.); św. Pioniusza, prezbitera i męczennika (+ 250); św. Sewera z Rawenny, biskupa (+ 344)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG